ο Καλάμι και οι ήρωές του (11/6/1944) ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ

Μία μέρα μετά την τραγωδία του Διστόμου της 10ης Ιουνίου 1944 και οι Γερμανοί κατακτητές Βύθιζαν εκ νέου μέσα στο αίμα για ασήμαντη αφορμή μία μικρή πολίχνη της Βοιωτίας, το Καλάμι. Έτσι, την Κυριακή 11 Ιουνίου 1944 το μικρό και γραφικό αυτό χωριό, που είναι ακροβολισμένο στον επαρχιακό δρόμο Λιβαδειάς―Θήβας, δέχθηκε το θανάσιμο πλήγμα των S.S. με συνέπεια όλοι οι άνθρωποι' του, εκτός από ένα ενδεκάχρονο αγόρι, να αφήσουν την τελευταία τους πνοή δίπλα στις πατρογονικές τους εστίες. Το Καλάμι παρέμενε από τότε, εκτός από ελάχιστες αναφορές, στην αθέατη πλευρά του ιστορικού γίγνεσθαι της Βοιωτίας, παρέμενε το αγνοημένο ολοκαύτωμα της. Ποια ήταν ωστόσο η αφορμή που έδωσε το έναυσμα στους Γερμανούς να κινηθούν εναντίον των φιλήσυχων κατοίκων του Καλαμιού; Ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές της υπόθεσης και πώς εκτυλίχθηκε το σκηνικό του δράματος; Δεν υπήρχαν άλλοι τρόποι αντιμετώπισης της κατάστασης πέραν από εκείνον της ομαδικής εκτέλεσης και της πυρπόλησης; Αμείλικτα ερωτήματα, φορτισμένα με πολλή αγωνία και πόνο, την απάντηση των οποίων θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε στο πλαίσιο του άρθρου αυτού.

Ας δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Περίπου στα τέλη Μαΐου της χρονιάς αυτής ένα φορτηγό αυτοκίνητο των Γερμανών ξεκινούσε κάθε μέρα από την Αλίαρτο με κατεύθυνση την ακροποταμιά της Πόντζας, από την πλευρά του χωριού του Αγίου Γεωργίου έχοντας έξι 'Ελληνες εργάτες που είχαν αγγαρεύσει οι αρχές κατοχής μαζί με δύο Γερμανούς στρατιώτες συνοδεία, τον οδηγό και το Βοηθό. Φόρτωναν υλικά από τις όχθες του ποταμού και τα μετέφεραν στην Αλίαρτο για τις ανάγκες ενός έργου. Νωρίς το απόγευμα της Κυριακής 11 Ιουνίου εμφανίσθηκε το φορτηγό αυτοκίνητο στις όχθες της Πόντζας και οι Έλληνες εργάτες άρχισαν το έργο τους, οι Γερμανοί στρατιώτες βρίσκονταν σε μικρή απόσταση κάτω από ένα δένδρο. Δεν είχε περάσει πολλή ώρα και μία ομάδα από οκτώ αντάρτες έκανε αισθητή την παρουσία της από την πλευρά της Κορώνειας και έβαλε με πυρά εναντίον των Γερμανών τραυματίζοντας τους ελαφρά. Οι αντάρτες πλησίασαν τους Έλληνες εργάτες και τους παρήγγειλαν να πάνε στην Αλίαρτο και να αναφέρουν το επεισόδιο, στη συνέχεια πήραν το φορτηγό και κατευθύνθηκαν προς την Αγία Τριάδα. Ο απώτερος στόχος τους, η αρπαγή δηλ. του αυτοκινήτου, είχε επιτευχθεί. Οι Έλληνες εργάτες περιμάζεψαν τους τραυματισμένους Γερμανούς και τους μετέφεραν στις Αλαλκομενές, προκειμένου να τους παρασχεθούν οι πρώτες Βοήθειες. Ενημέρωσαν το διοικητή της Αλιάρτου Orts Mayers, ο οποίος αντέδρασε με οργίλο και σκληρό τρόπο ξεσηκώνοντας όλες τις γερμανικές δυνάμεις της Βοιωτίας. Απαίτησε μάλιστα από τον ταγματάρχη L. Rickert, τον καταστροφέα του Διστόμου, να επιβάλει αμέσως αυστηρά αντίποινα, διαδικασία που δρομολογήθηκε χωρίς περιστροφές και αδράνεια. Έτσι στις 6.00 το απόγευμα ξεκίνησαν από την Αλίαρτο δύο φορτηγά με πάνοπλους Γερμανούς και με ξεκάθαρη διαταγή από το Rickert να σκοτώσουν αυθωρεί οποιονδήποτε Έλληνα συναντήσουν στο δρόμο τους ως την Πόντζα. Δύο ήταν εκείνοι, που πλήρωσαν με τη ζωή τους τη μοιραία αυτή εντολή στη διασταύρωση του Αγίου Γεωργίου, ο σαρανταπεντάχρονος Γεώργιος Κατής από τον Άγιο Γεώργιο και ο Ιωάννης Παυλιδάκης, έμπορος από την Κοκκινιά [1]. Την ίδια ώρα περίπου που ξεκίνησαν από την Αλίαρτο οι Γερμανοί αναχώρησαν από τη Λιβαδειά τρία καμιόνια, δύο μοτοσυκλέτες και ένα μικρό αυτοκίνητο με τον υπεύθυνο της αποστολής γεμάτα με στρατιώτες των S.S. από εκείνους που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις συμμετείχαν στην τραγωδία του Διστόμου. Η ομάδα αυτή είχε λάβει διαφορετικές οδηγίες από το Rickert. Πρώτος σταθμός της φάλαγγας ήταν στη θέση Πριόλιθος, πέντε χιλιόμετρα έξω από τη Λιβαδειά, οπότε και συνέλαβαν στο κτήμα του το Λουκά Αθ. Σκουρολιάκο από το Λαφύστιο μαζί με τον εργάτη του Νικόλαο Ιω. Χατζηδημητρίου και τους ανέβασαν στα φορτηγά. Στην επόμενη στάση, στην τοποθεσία Κρεββάτες, συνάντησαν το Χαράλαμπο Κ. Μάρκου από το Λαφύστιο που εργαζόταν στο κτήμα του και τον πήραν και εκείνον μαζί τους. Ύστερα από μισή ώρα η ομάδα έφθασε στο Καλάμι, ένα μικρό χωριό της περιοχής που πήρε το όνομα του από τα πολλά καλάμια που φύτρωναν στο βαλτότοπο, όταν η Κωπαΐδα ήταν ακόμη λίμνη. Το ποταμάκι που κατεβαίνει πρόσφερε την ευκαιρία από τα χρόνια της τουρκοκρατίας κιόλας να φτιάξουν οι άνθρωποι της περιοχής τρεις νερόμυλους και νεροτριβή. Στο πέρασμα του χρόνου κατασκευάσθηκε και ένα χάνι, το «Χάνι του Οδυσσέα» όπως έγινε γνωστό, όπου έβρισκαν φαγητό και ξεκούραση οι ταξιδιώτες και οι περαστικοί. Στα πέτρινα αυτά χρόνια της κατοχής οι μύλοι άλεθαν το λιγοστό σιτάρι και κριθάρι που απέμενε από τους ξένους. Με το που έφθασαν οι Γερμανοί στο Καλάμι, κατέβηκαν από τα αυτοκίνητα τους και άρχισαν να αναζητούν τους ανθρώπους του. Οι κάτοικοι φοβισμένοι παρακολουθούσαν τα δρώμενα, εφόσον από τα πριν είχαν μάθει για την αψιμαχία της Πόντζας. Οι στρατιώτες των SS άρχισαν να μπαίνουν στα σπίτια, να αρπάζουν ό,τι τους αρέσει και να επιδιώκουν να εντοπίσουν τους κατοίκους. Εισβάλουν και στον νερόμυλο του Σπύρου Νάκου, που βρίσκεται στα αριστερά του δημόσιου δρόμου, και τον υποχρεώνουν να πάει μαζί με την οικογένεια του στο μέρος, όπου είχαν αφήσει τα αυτοκίνητα τους. Μάταια ο Νάκος προσπάθησε με νοήματα να τους πείσει να πάει μόνος του και να αφήσουν την οικογένεια του πίσω. Το ζευγάρι και τα τέσσερα παιδιά πειθάρχησαν τελικά στη διαταγή τους. Ο μικρός γιος, ο ενδεκάχρονος Παναγιώτης, κατάφερε να πάρει μαζί του, παρά τις φωνές των Γερμανών, και το γαϊδουράκι της οικογένειας που ήταν δεμένο μακρύτερα και έτσι η μητέρα του έβαλε πάνω στο ζώο την επτάχρονη αδελφή του Άννα που κούτσαινε. Σε λίγο τους έφεραν όλους μπροστά σε ένα νερόμυλο, όπου είχαν συγκεντρώσει και τις οικογένειες του Σλατινοπούλου, του Παπαχατζή, του Κυρίτση, του Μόνωση και δύο άγνωστες γυναίκες που συνέλαβαν τυχαία [2]. Ταυτόχρονα, οι Γερμανοί απαίτησαν και ήρθε στον τόπο της συγκέντρωσης πληγιασμένη και ταλαιπωρημένη η Ελένη Κυρίτση, η οποία εξαιτίας της μεγάλης φυσικής της αδυναμίας προκαλούσε μόνο οίκτο, στους κατακτητές όμως προκάλεσε γέλιο. Έτσι, οι κρατούμενοι έφθασαν τους εικοσιτρείς. Στις 8.00 το βράδυ σήμανε η ώρα μηδέν. Ο επικεφαλής διέταξε να χωρίσουν τους έξι άνδρες από την ομάδα· ας αποθησαυρισθούν εδώ τα ονόματα τους: Απόστολος Ι. Σλατινόπουλος (76 χρονών), Σπυρίδων Λ. Νάκος (46 χρονών), Λουκάς Αθ. Σκουρολιάκος (37 χρονών), Χαράλαμπος Κ. Μάρκου (15 χρονών), Αναστάσιος Αθ. Μόνωσης (25 χρονών) και ο Νικόλαος Ιω. Χατζηδημητρίου (16 χρονών). Κατόπιν, τους μετέφεραν πίσω από το μπακάλικο του Απόστολου Σλατινοπούλου στην άκρη του Καλαμιού από τη μεριά της Αλιάρτου και τους εκτέλεσαν ρίχνοντας τους και τη χαριστική βολή. Τα γυναικόπαιδα ακούγοντας τον αχό των όπλων σκέφθηκαν πως οι Γερμανοί πυροβολούν για να εκφοβίσουν τους αντάρτες. Η πραγματικότητα όμως ήταν διαφορετική, οι άνθρωποι' τους είχαν θανατωθεί. Η ίδια μοίρα άλλωστε ανέμενε και εκείνα τα 17 γυναικόπαιδα· ας καταγραφούν εδώ τα ονόματα τους: Παναγιώτα Α. Σλατινοπούλου (64 χρονών), Ευαγγελία Ν. Σλατινοπούλου (23), Απόστολος Σλατινόπουλος (2), αΒάπτιστο Σλατινοπούλου (8 μηνών), Βάγια Σ. Νάκου (38), Κούλα Σ. Νάκου (19), Απόστολος Σ. Νάκος (13), Παναγιώτης Σ. Νάκος (11), Άννα Σ. Νάκου (7), Μόρφω Λ. Παπαπαχατζή (22), Κική Λ. Παπαχατζή (2), αβάπτιστο Παπαχατζή (9 μηνών), Ελένη Κ. Κυρίτση (20), Κωνσταντίνο Κ. Κυρίτση (7), Ελένη Μόνωση (25), Ελένη Ι. Χατζάκη (20) και Λούκια Κ. ΜπάΒου (20). Λίγο πριν οι Γερμανοί στήσουν τα γυναικόπαιδα αυτά στον τοίχο ο στρατιώτης Human, Αυστριακός στην καταγωγή, είχε κάνει μία προσπάθεια να αποσπάσει τον μικρό Παναγιώτη Νάκο που γνώρισε όταν εκτελούσε χρέη φρουρού στον κοντινό σιδηροδρομικό σταθμό της Ράχης. Η προσπάθεια όμως αυτή δεν ευοδώθηκε και ο Παναγιώτης ακολούθησε την πορεία των άλλων. Ως σημείο της εκτέλεσης επιλέχθηκε το περιβόλι δίπλα από το τελευταίο σπίτι προς τη Λιβαδειά, το σπίτη της χήρας Βασιλικής Κυρίτση.

Τα γυναικόπαιδα στήθηκαν και ήταν πλέον πασιφανές ότι είχε φθάσει η τελευταία τους στιγμή με συνέπεια να αρχίσουν τις αντιδράσεις και τους θρήνους. Μία από τις γυναίκες αυτές, η Ευαγγελία Σλατινοπούλου κρατώντας στον κόρφο της τα δύο της παιδιά, τον Απόστολο και το αβάπτιστο κοριτσάκι της, μέσα στην παραζάλη και την υστερία αυτή δέχθηκε την επίθεση ενός Γερμανού στρατιώτη, ο οποίος λόγχισε ψυχρά τα δύο της παιδιά με αποτέλεσμα η μοιραία μάνα να αρχίσει να στριγγλίζει. Τότε ένας άλλος Γερμανός έθεσε τέρμα στο μαρτύριο της με έναν πυροβολισμό στο κεφάλι της. Μέσα στη φορτισμένη και τραγική αυτή ατμόσφαιρα ο επικεφαλής έδωσε το σινιάλο και τα πυροβόλα αντήχησαν. Τα δεκαεπτά γυναικόπαιδα κείτονταν νεκρά [3]. Παρά τους πυροβολισμούς και τη χαριστική βολή ένας από τους δεκαεπτά, ο ενδεκάχρονος Παναγιώτης Νάκος, που ο Αυστριακός Human είχε προσπαθήσει νωρίτερα να σώσει, δέχθηκε ένα βλήμα στον αριστερό μηρό και ήταν από τους πρώτους που έπεσε και καμώθηκε το νεκρό. Εξίσου τυχερός στάθηκε και με τη χαριστική βολή που τις τρεις φορές τον τραυμάτισε στο αριστερό χέρι. Μόλις ανέκτησε τις αισθήσεις του, παραμέρισε τα κουφάρια και στάθηκε στα πόδια του και πήρε το αριστερό μονοπάτι που οδηγεί στο Λαφύσπο. Οι Γερμανοί ύστερα από λίγο επέστρεψαν για να μεταφέρουν τα πτώματα και στο μέτρημα διαπίστωσαν ότι έλειπε ένας. Αμέσως σήμανε συναγερμός και άρχισε η αναζήτηση. Το αίμα του μικρού πάνω στη γη θα τους οδηγούσε. Τους κατακτητές δεν ενδιέφερε τόσο εάν οι νεκροί ήταν δεκαέξι ή δεκαεπτά, όσο το να μην υπάρξει μάρτυρας της θηριωδίας τους αυτής. Ύστερα από αρκετή ώρα αναζήτησης με φανάρια και φωτοβολίδες οι S.S. επισήμαναν τον Παναγιώτη και τον πυροβόλησαν πετυχαίνοντας τον ξανά στο αριστερό χέρι. Η Βολή αυτή όμως στάθηκε και το τυχερό του, γιατί τον έριξε ξεψυχισμένο σε μία σούδα που τη σκέπαζαν χαμόκλαδα και Βάτα με αποτέλεσμα οι Γερμανοί να μην μπορέσουν να τον βρουν και έτσι να τον θεωρήσουν νεκρό και να επιστρέψουν στο έργο τους. Ένα έργο μακάβριο, που ήταν η περισυλλογή των πτωμάτων και η πυρπόληση τους. Τις σορούς των ανδρών τις συγκέντρωσαν στο μπακάλικο του Σλατινόπουλου και των γυναικόπαιδων στο σπίτι της Βασιλικής Κυρίτση και με εμπρηστική σκόνη ολοκλήρωσαν την αποστολή τους. Δύο μεγάλες πυρκαγιές φεγγοβολούσαν όλη τη νύχτα στο Καλάμι. Πρώτος αντίκρισε το μακάβριο θέαμα την επόμενη 14 Ιουνίου ο Σουηδός γιατρός που ως επικεφαλής μίας ομάδας του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού κατευθυνόταν στο ηρωικό Δίστομο. Περνώντας η ομάδα από το Καλάμι νόμισε προς στιγμή πως είχε φθάσει στο Δίστομο. Ο αποτροπιασμός και η οδύνη σχηματίσθηκε στα πρόσωπα των ανθρώπων της ομάδας αυτής που συνέχισε το ταξίδι της προς τον αρχικό της προορισμό [4]. Ας αποθησαυρισθεί εδώ και η μαρτυρία της εβδομηντάχρονης Χρυσάνθης Περγαντά―Νίκα που έζησε τα γεγονότα της σφαγής του Καλαμιού από κοντά: «Την ώρα της εκτέλεσης ο Παναγιώτης ο Νάκος 10 χρονών παιδί φοβήθηκε και φώναξε τη μάνα του, αυτή γύρισε και την ώρα που πέθαινε το σκέπασε με τη ρόμπα της και γλίτωσε το παιδί με κομμένο το χέρι του. Δεν το είδανε να το εκτελέσουν και έζησε και βγήκε πιο πάνω και είπε τα άσχημα μαντάτα σε κάτι ανθρώπους που βρήκε» [5]. Έτσι ο Παναγιώτης Νάκος με κομμένο το αριστερό του χέρι ήταν ο αψευδής μάρτυρας της τραγωδίας που συντελέσθηκε μια μέρα μετά το Δίστομο, στις 11 Ιουνίου του 1944, στο Καλάμι και μετέφερε στις νεότερες γενιές το μοιραίο αυτό βίωμα. Όλοι οι άνθρωποι του Καλαμιού, εκτός από εκείνον, πλήρωσαν με την ζωή τους δίπλα στις πατρογονικές τους εστίες την απλή αψιμαχία της Πόντζας, ένα απλό συμβάν που ενδεχομένως να μην είχε και καταγραφεί. Πάντως σήμερα 57 χρόνια από το ολοκληρωτικό ξεκλήρισμα του Καλαμιού, ο λαός της Βοιωτίας δεν ξεχνά και με πολύ σεβασμό υποκλίνεται στους μάρτυρες αυτούς. Το Καλάμι και οι ήρωες του αποτελούν το αγνοημένο ολοκαύτωμα της Βοιωτίας και κατέχουν ξεχωριστή θέση στο γίγνεσθαι της νεότερης ιστορίας της πατρίδας μας.

Ανοίγει ο φάκελος της αποστολής "ΝΙΚΗ": Δόθηκε εντολή εκταφής του αεροσκάφους "Νοράτλας" και των σoρών των νεκρών ηρώων

Για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια θα αναγκαστεί μια ελληνική κυβέρνηση να δώσει στοιχεία για την αποστολή της Α' Μοίρας Καταδρομών στην Κύπρο και για τους ηρωικούς Ελληνες καταδρομείς που χάθηκαν τόσο από φίλια όσο και από εχθρικά πυρά, αλλά στο τέλος έσωσαν τουλάχιστον την μάχη του αεροδρομίου της Λευκωσίας.

Η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους (ΔΕΑ) ζήτησε από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) και αυτό θα ζητήσει (αν δεν έχει ήδη συμβει αυτό) ολα εκείνα τα στοιχεία που συνιστούσαν την αποστολή "ΝΙΚΗ"  των μεταγωγικών Noratlas, έμφορτων με 350 καταδρομείς στις 22 Ιουλίου 1974, στην μοναδική προσπάθεια της Ελλάδας να βοηθήσει έμπρακτα την Κύπρο.

Σημειώνεται ότι μέχρι και σήμερα η αποστολή "ΝΙΚΗ" δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα από το ελληνικό κράτος και όχι απλώς δεν έχουν τιμηθεί οι συμμετάσχοντες σε αυτή, αλλά ούτε καν έχουν αναγνωριστεί οι νεκροί!

Το κυπριακό υπουργικό συμβούλιο αποφάσισε μάλιστα την διεξαγωγή εκταφών στο στρατιωτικό κοιμητήριο στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσο υπάρχουν ακόμα οστά στρατιωτών από την Ελλάδα, που βρίσκονταν στο μεταγωγικό αεροσκάφος που κατάρρίφθηκε από φίλια πυρά (λόγω του χάους που επικρατούσε και του σκότους, θεωρήθηκε ότι τα αεροσκάφη ήταν τουρκικά και εβλήθησαν όλα).

Οι εκταφές αποφασίστηκαν , ύστερα από σχετικό αίτημα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Η ΔΕΑ ζήτησε κατά πόσο υπάρχει κάποιος χάρτης με το ακριβές σημείο, που είχε θαφτεί το αεροπλάνο και με τα στοιχεία των θυμάτων.

Πάντως, αυτόπτες μάρτυρες, οι οποίοι κατά καιρούς μίλησαν δημόσια για τα τραγικά γεγονότα του Ιουλίου του 1974, είχαν πει ότι το αεροπλάνο θάφτηκε στο σημείο, όπου σήμερα βρίσκεται ο μεγάλος σταυρός, στο ύψωμα του στρατιωτικού κοιμητηρίου.

Όπως αποφάσισε το υπουργικό, και γράφει η εφημερίδα "Φιλελεύθερος" τη γενική ευθύνη για την υλοποίηση του έργου θα αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών και επικεφαλής/ συντονιστής έχει οριστεί ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Ανθρωπιστικών Θεμάτων του υπουργείου Εξωτερικών.

Θα εργαστούν τέσσερις Κύπριοι αρχαιολόγοι, επί εθελοντικής βάσεως ή με απόσπαση από το μουσείο, για την περίοδο που θα διαρκέσουν οι εργασίες, η μέγιστη διάρκεια της οποίας (συμπεριλαμβανομένης της ολοκλήρωσης των ανθρωπολογικών εξετάσεων) θα είναι 3-4 εβδομάδες.

Οι νεκροί μας:

ΝORATLAS 52-133 " NIKH 4 "

Θύματα ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ: Κυβερνήτης - (Επισμηναγός) Παναγόπουλος Βασίλειος , Συγκυβερνήτης - (Επισμηναγός ) Συμεωνίδης Στυλιανός , Ναύτιλος - (Επισμηνίας) Άνθιμος Ηλίας , Ιπτάμενος Μηχανικός - (Ανθυποσμηναγός) Δάβαρης Γεώργιος .

Θύματα Καταδρομείς Α' ΜΟΙΡΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ : ΔΕΑ(ΚΔ)Τσαμκιράνης Δημήτριος , Λοχίας (ΚΔ)Καβραχωριανός Νικόλαος , Λοχίας (ΚΔ)Τzιλιβάκης Στέφανος , Δεκανέας (ΚΔ)Τσάκωνας Ευάγγελος , Δεκανέας (ΚΔ)Χριστόπουλος Αθανάσιος , Κ/Δ Αναστασόπουλος Ανδρέας , Κ/Δ Γιαννακάκης Κοσμάς , Κ/Δ Γιαννάκος Στέφανος , Κ/Δ Γιαννόπουλος Παναγιώτης , Κ/Δ Δαλαμάγκας Ηλίας Ζησιμόπουλος , Κ/Δ ΑνδρέαςΗλίας Κωνσταντίνος , Κ/Δ Κασιμάκης Σωτήριος , Κ/Δ Κατερός Κωνσταντίνος , Κ/Δ Κουρούνης Σωτήριος , Κ/Δ Λίγδης Χρήστος , Κ/Δ Δοϊτσίδης Χριστόδουλος , Κ/Δ Μανιάτης Σπυρίδων , Κ/Δ Μονιάς Αιμίλιος , Κ/Δ Μπαρώτας Κωνσταντίνος , Κ/Δ Νάκος Γεώργιος , Κ/Δ Πρινιανάκης Στυλιανός , Κ/Δ Σιορώκος Δημήτριος , Κ/Δ Σκιαδαρέσης Νικόλαος , Κ/Δ Τζούρας Σωτήριος , Κ/Δ Τούλης Ηλίας , Κ/Δ Χατζόπουλος Χρήστος ,

Τραυματίες Καταδρομείς : Κ/Δ Ζαφειρίου Αθανάσιος(Μοναδικός επιζήσας)

NORATLAS 52-139 " NIKH 6 "

Θύματα Καταδρομείς Α' ΜΟΙΡΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ : Κ/Δ Νόμπελης Σπυρίδων , Κ/Δ Οικονομάκης Κωνσταντίνος

Τραυματίες Καταδρομείς Κ/Δ Τσόγκας Παύλος , Κ/Δ Αντωνόπουλος Γεώργιος , Κ/Δ Φύσσαρης Ιωάννης , Κ/Δ Θεοδωρόπουλος Σ. , Κ/Δ Γκόγκος Κ. , Κ/Δ Τσαγκαρόπουλος Δημήτριος , Κ/Δ Λατζουράκης Γεώργιος , Κ/Δ Λοχίας (Κ/Δ)Ξεφτύλης Κωνσταντίνος , Κ/Δ Παπαευσταθίου Ευστάθιος , Κ/Δ Μαυρουδής Γεώργιος ,.

Πανευρωπαϊκή άσκηση στη Βοιωτία για τις πυρκαγιές

Ασκηση ετοιμότητας των Καναντέρ Ασκηση ετοιμότητας των Καναντέρ Ολα αυτά ατο πλαίσιο του σχεδίου «Προμηθέας», του τριήμερου ετοιμότητας για πυρκαγιές που ολοκληρώθηκε χθες στο πλαίσιο μεγάλης πανευρωπαϊκής άσκησης πολιτικής προστασίας στη Στεφάνη και τα Σκούρτα Βοιωτίας.

Η άσκηση διοργανώνεται από τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας. Συμμετείχαν περίπου 1.000 διασώστες, αξιωματικοί και διαχειριστές κρίσεων, με πεζοπόρες πυροσβεστικές δυνάμεις από τις Λιθουανία, Ιταλία, Κροατία και Κύπρο και αεροπλάνα από τις Κροατία, Ιταλία και Ελλάδα. Το μοντέλο αναπτύχθηκε από το Εργαστήριο Φυσικών Καταστροφών του Πολυτεχνείου Κρήτης με την επιμέλεια του καθηγητή Κώστα Συνολάκη και Βασίλη Σκαναβή.

Σύμφωνα με τον Κώστα Συνολάκη, «στο σενάριο προβλεπόταν δασική πυρκαγιά που ξέσπασε το Σάββατο στην περιοχή στην οποία βρίσκεται (μόνο στο σενάριο) μεγάλο εργοστάσιο χρωμάτων. Το εργοστάσιο επλήγη από τη φωτιά στις 31 Μαΐου, ύστερα από εκρήξεις λόγω έκλυσης αερίων. Δεύτερη εστία πυρκαγιάς ξεκίνησε ανατολικά από τη Στεφάνη το απόγευμα της 31ης Μαΐου. Την ίδια μέρα η Ελλάδα ενεργοποίησε τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, ώστε να προσκληθούν ευρωπαϊκές πυροσβεστικές δυνάμεις για ενίσχυση των ελληνικών. Χθες έγινε εκκένωση της Στεφάνης από τους κατοίκους, αναπτύχθηκαν τα σμήνη των πυροσβεστικών αεροπλάνων, με αποτέλεσμα η φωτιά να ελεγχθεί.

Η άσκηση ήταν η μεγαλύτερη που έχει χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση στην Ελλάδα, και ίσως η μεγαλύτερη που έχει γίνει στην Ευρώπη. Το σενάριο ήταν ιδιαίτερα πολύπλοκο, όχι μόνο λόγω της δυσκολίας πυρόσβεσης και τους ισχυρούς ανέμους, αλλά και επειδή η αφομίωση και διαπίστευση των ξένων ομάδων είναι σύνθετη.

«Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ενεργοποιείται υπολογιστικό μοντέλο», προσθέτει ο Κώστας Συνολάκης, «με προσομοίωση της τοπογραφίας της περιοχής και λεπτομερή στοιχεία για τα καύσιμα, δηλαδή για τα είδη βλάστησης στην περιοχή. Η προσομοίωση επιτρέπει εναλλακτικά σενάρια για τις ρίψεις από πυροσβεστικά αεροπλάνα, και έτσι υποστηρίζει την λήψη αποφάσεων για τους σχηματισμούς και ριπές των αεροσκαφών».

Η άσκηση εντασσόταν στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας της Ε.Ε. και διεξήχθη παράλληλα με την 32η άτυπη σύνοδο Γενικών Διευθυντών Πολιτικής Προστασίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Επιπλέον ήταν η πρώτη άσκηση στην οποία δοκιμάστηκε η δημιουργία στο πεδίο πολυεθνικών μονάδων πολιτικής προστασίας της Ε.Ε., κάτι που αποτέλεσε και προτεραιότητα της ελληνικής προεδρίας.

πηγη  http://permisospress.blogspot.gr/

Τραγωδία σε Βάγια και Αλίαρτο-Νεκρή μητέρα δυο ανήλικων παιδιών

Θλίψη και θρήνος σε Βάγια και Αλίαρτο  από το δραματικό γεγονός που συνέβη σήμερα το πρωί.  
 Την τελευταία της ανάσα άφησε νωρίς σήμερα το πρωί η Γιάννα Μπούχρα  μετά απο σύγκρουση του Ι.Χ που οδηγούσε με λεωφορείο του ΚΤΕΛ  λίγο έξω απο τη Θήβα. Η άτυχη γυναίκα πήγαινε στη δουλειά της και για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους συγκρούσθηκε με το λεωφορείο.Σοκαρισμένη και συγκλονισμένη είναι η τοπική κοινωνία από τον θάνατο της  γυναίκας και μητέρας δύο ανήλικων παιδιών που «έφυγε» τόσο ξαφνικά και τόσο άδικα από τη ζωή.   Όσοι είχαν την τύχη να γνωρίσουν την Γιάννα  ξέρουν ότι πρόκειται για ένα αξιαγάπητο πλάσμα,  έναν άνθρωπο με μεγαλείο ψυχής. Μια στοργική μητέρα και άξια σύζυγο.Είχε γεννηθεί στην Αλίαρτο και ηταν παντρεμένη στα Βάγια.





Προανάκριση για το περιστατικό διενεργεί το Τμήμα Τροχαίας Θήβας
Αντίο Γιάννα Καλό Ταξίδι εκεί που πας.
πηγη  http://permisospress.blogspot.gr/

Αυτά είναι τα δύο Πακιστανικά ΥΠΑΝΘΡΩΠΑ ΣΚΟΥΛΙΚΙΑ ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥΣ που βασάνισαν,βίασαν και λήστεψαν 70χρονη στον Κολωνό..

ALI OSMAN του MOHAMMAD SADIK και της SERAI BIBI
ALI ή RIZA του GHULAM HUSSAIN ή HOUSEIN και της ZAHRA ή JAHRA

Σαν σήμερα εκοιμήθη η Κυρά της Ρω: Εις τα βάθη της καρδιάς μου των ματιών σου η Βολή.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ… ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑΝΕ

ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗΣΑΝ, ΔΕΝ ΤΗΝ ΧΛΕΥΑΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΣΟΥΝ ΝΑ ΛΥΓΙΣΕΙ. ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ ΠΟΤΕ. ΟΜΟΡΦΗ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑ.

Για τη Δέσποινα Αχλαδιώτη, η μικρή βραχονησίδα κοντά στο Καστελόριζο ήταν η πατρίδα της. Η ηρωική κυρά της Ρωμιοσύνης ύψωνε στο νησί της Ρω καθημερινά την ελληνική σημαία, πιστή σε ένα καθήκον που σήκωσε μονάχη της στις πλάτες της για πολλά χρόνια.

Στις 13 Μαίου του 1982 άφησε την τελευταία της πνοή και την επομένη ,σαν σήμερα δηλαδή, έγινε η ταφή της εκεί που επιθυμούσε. Στην Ρω.

Το βίντεο που ακολουθεί είναι από εκπομπή του αξέχαστου Φρέντυ Γερμανού που είχε φιλοξενήσει την Κυρά.

Την είδα να σκίζει το σήμερα σαν ελπίδα να δίνει φως
Σαν να ‘ναι μες το πουθενά προορισμός
Σαν οδηγός, σαν αδελφή, σα μητέρα
Γέννηση νέου αστέρα κάνει τη νύχτα μέρα

Η κυρά της Ρω, στέκει εκεί ολοζώντανη όπως οι γυναίκες του οδοφράγματος, οι γυναίκες της Ηπείρου, η αέναος Μητέρα που εμπνέει τα παιδιά της. Σαν την Υπέρμαχο στρατηγό, την κόρη Αθηνά που έρχεται να εμφυσήσει το μήνυμα της Τιμής και της Αντίστασης ενάντια στους σχεδιασμούς αυτών που ανοίγουν την κερκόπορτα και θέλουν να φέρουν το σκοτάδι αντί να εξάγουν το φως όπως ορίζει η Φύση.

Και είδα στα πόδια μου να μπλέκονται φίδια
Να θέλουν να με θάψουν μεσ’ τη γή μου την ίδια
Να με κρατάνε δεμένο κι αναγκασμένο να ζήσω
Φυλακισμένος για πάντα στων λωτοφάγων τη νήσο
Και είδα μια κόρη με δόρυ κι ασπίδα
Θεία πνοή ήρθε ν’ αλλάξει στη ζωή μου σελίδα
Να με σηκώσει απ’ το χώμα και να με πάρει ψηλά
Εκείνη που έμαθε το Δαίδαλο να φτιάχνει φτερά

Έρχεται η στιγμή για το μεγάλο “ΟΧΙ” με την Κυρά να δείχνει τον δρόμο και να ηγείται. Να ηγείται αυτών που Ξύπνησαν από τον λήθαργο. Αυτών που έπαψαν να είναι λωτοφάγοι και ορθώνουν ανάστημα για την δικαιοσύνη, για το σύνολο, για τον μοναδικό σκοπό ζωής. Απέναντι στους “ιδιώτες”, τους ιδιοτελείς που εκποίησαν συνανθρώπους και Γη για να γεμίσουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.

Αυτεγερσία λοιπόν, έκσταση, Εθνεγερσία. Με την Ευχή της που σκεπάζει την Πατρίδα. Αφιερωμένο από τα βάθη της Καρδιάς μας:

ro

Ο Άρειος Πάγος νομιμοποίησε τους Γκρίζους Λύκους!!!

Ο Άρειος Πάγος στις 11 Μαΐου 2014 εξέδωσε απόφαση με βάση την οποία επιτρέπει στους Γκρίζους Λύκους (κόμμα DEB, στα ελληνικά ΚΙΕΦ) να συμμετάσχουν στις ευρωεκλογές…!

Τι σημαίνει άραγε αυτό;

Δεν είδαν, δεν έμαθαν, δεν μελέτησαν οι αρμόδιοι α δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ελλάδας τις αντεθνικές δηλώσεις και δραστηριότητες του συγκεκριμένου κόμματος, του οποίου τα μέλη δηλώνουν ευθαρσώς «τούρκοι» παραβιάζοντας τη Συνθήκη της Λοζάνης και αγνοώντας θρασύτατα το Σύνταγμα της Ελλάδας;

Η απόφαση αυτή του Αρείου Πάγου σημαίνει έμμεση (αν όχι άμεση) αναγνώριση Τούρκων στην Θράκη και καταστρατηγεί από την πλευρά της Ελλάδας την Συνθήκη της Λοζάνης, δίνοντας έτσι ισχυρά διπλωματικά όπλα στην Τουρκία, η οποία επιθυμεί διακαώς την κατάργηση της συγκεκριμένης συνθήκης, η οποία αφορά και το καθεστώς κυριαρχίας επί μίας σειράς νήσων, νησίδων και βραχονησίδων του Ανατολικού Αιγαίου… 

Μήπως δεν γνωρίζουν οι κ.κ. δικαστές του Αρείου Πάγου τι ακριβώς είναι οι Γκρίζοι Λύκοι και ποια η δράση τους εις βάρος της ανθρωπότητας και δη του Ελληνισμού της Κύπρου;

Μήπως δεν γνωρίζουν πως η συγκεκριμένη τους απόφαση θα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης, και ουσιαστικά θα λειτουργήσει ως "δούρειος ίππος" εις βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας;

Κατανοούν, άραγε, οι κ.κ. δικαστές του Αρείου Πάγου, πως με την συγκεκριμένη τους απόφαση γίνονται άριστα «εργαλεία» της επιθετικής τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία αποσκοπεί στην εκ μηδενικής βάσης έναρξη ελληνοτουρκικών συζητήσεων για την κυριαρχία επί του Αιγαίου;

• Δυστυχώς, για λόγους οι οποίοι είναι άγνωστοι (ευελπιστούμε πως η συγκεκριμένη άδεια συμμετοχής στις ευρωεκλογές δεν αποτελεί προϊόν πολιτικών ή άλλων εσωτερικών ή εξωτερικών πιέσεων), με την υπογραφή του Αρείου Πάγου, η Ελλάδα επί της ουσίας διαγράφει μία συνθήκη (Λοζάνης) και ουσιαστικά απομακρύνεται από τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματά της επί του Αιγαίου…
• Δυστυχώς, με μία νομική απόφαση η Ελλάδα εισέρχεται σε μία ιδιαίτερα προβληματική και επικίνδυνη περίοδο, η έξοδος από την οποία ενδέχεται να σηματοδοτηθεί με μία νέα μικρασιατική καταστροφή, με την άδεια και την υπογραφή του ανώτατου δικαστικού οργάνου της χώρας.
• Δυστυχώς, οι Έλληνες ανώτατοι δικαστές δεν τόλμησαν να αντιταχθούν στη νομιμοποίηση των Γκρίζων Λύκων, μίας τουρκικής διεθνούς οργάνωσης δολοφόνων, η οποία δρα αυτή τη στιγμή στην Ελληνική Θράκη, απειλώντας την εσωτερική ειρήνη και την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών της περιοχής.
• Δυστυχώς, η περιδήνηση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, γίνεται πλέον εντονότερη, αφού πλέον –πέρα από τα οικονομικά- υπεισέρχονται και τα εθνικά θέματα, τα οποία όπως καταδεικνύουν οι εξελίξεις, κανένας θεσμικός φορέας δεν επιθυμεί να υπερασπισθεί, μέσω της προάσπισης ακόμη και των… αυτονόητων.
• Δυστυχώς, και λόγω της συγκεκριμένης εξέλιξης, διαπιστώνουμε πως στην Ελλάδα νομιμοποιείται με τον πλέον επίσημο τρόπο ο μισελληνισμός, με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει για την χώρα που βρίσκεται πλέον σε κατάσταση πλήρους αποσύνθεσης…