Γράφει ο Ταξίαρχος ε.α Ιωάννης Ξηρός !
Άλλα δύο νεκρά παιδιά,φίλοι της Χρυσής Αυγής αυτή τη φορά,στον βωμό του μίσους που δεκαετίες τώρα διαπερνά την ελληνική κοινωνία,από την πτώση της Δικτατορίας έως σήμερα.
Επαγγελματίες εκτελεστές ή όχι,ιθαγενείς ή όχι,αδιάφορον.Όποιοι και αν είναι, κάποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί,οι ιθύνοντες,οι καταβαλόντες τα αργύρια,αυτοί που χρόνια τώρα κάνουν πλύση εγκεφάλου σε νέα παιδιά,αυτοί που πείθουν κάποια παιδιά οτι κάποιοι άλλοι είναι εχθροί και οτι ο θάνατός τους ή είναι απαραίτητος ή αποτελεί δίκαιη ανταπόδοση.
Με καταλαμβάνει απόγνωση βλέποντας την σύγχρονη Ελλάδα της βίας,ιδιαίτερα όταν την συγκρίνω με την ευδαίμονα Ελλάδα των παιδικών μου χρόνων,τότε που οι άνθρωποι κοιμόντουσαν με ξεκλείδωτες τις πόρτες,δεν φοβόντουσαν να κάνουν τις νυκτερινές τους βόλτες,χαιρετούσαν ο ένας τον άλλον με ευγένεια,δεν αμφισβητούσαν τις πατροπαράδοτες αξίες και τιμούσαν την εντιμότητα και την αρετή.
Χωρίς να αμφισβητώ την Δημοκρατία,υπενθυμίζω οτι μία (από τις πολλές)κατάρες της -λεγόμενης-Μεταπολίτευσης ήταν η ριζοσπαστικοποίηση ενός τμήματος της διανόησης και του πληθυσμού και η πίστη του οτι με τις μολότωφ και τα όπλα είναι δυνατός ο...δρόμος προς τον σοσιαλισμό,πράγμα που δεν κατορθώθηκε το 1949.
Έτσι μας ήλθε η αριστερή τρομοκρατία που έσπειρε δεκάδες πτώματα μέχρι σήμερα.
Οι υπόλοιπες κατάρες της Μεταπολίτευσης(πολιτικές αυτή τη φορά)φρόντισαν να στερήσουν από τον Έλληνα την γλώσσα του,την υπερηφάνεια για την Ιστορία του και πάνω από όλα την αυτοεκτίμησή του.Ξέχασαν όλοι την διδασκαλία του Αριστοτέλους,δηλαδή οτι η Δημοκρατία είναιτο πιο ευαίσθητο πολίτευμα και το κυριότερο που χρειάζεται είναι καταλλαγή και συναίνεση.
Η χρεωκοπία έκανε τα υπόλοιπα.Και έτσι είδαμε και το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής.Το οποίο φαινόμενο θα περνούσε επιφανειακά και πρόσκαιρα,διότι ο ελληνικός λαός ουδέποτε υπήρξε φασιστικών τάσεων και την ελευθερία του την διεφύλλασε πάντα,πλην όμως η Χρυσή Αυγή βαρύνεται με έναν νεκρό και τώρα έχουμε άλλους δύο νεκρούς για αντεκδίκηση.
Είναι παρήγορο τουλάχιστον το γεγονός οτι απέναντι στην διπλή δολοφονία ο πολιτικός κόσμος κράτησε ενιαία στάση,αντιλαμβανόμενος τον κοινό κίνδυνο και συμμεριζόμενος την καθολική θλίψη του λαού.Πλην όμως το ερώτημα παραμένει.Μέχρι πότε θα χύνεται αίμα ελληνικό στους δρόμους μας;
Έχω επισημάνει πολλάκις κατά το παρελθόν οτι η Πολιτεία θα πρέπει να θωρακισθεί κατά των μεθόδων που χρησιμοποιούν οι κήρυκες του μίσους και της αναρχίας.
Η αντιεξουσιαστική ρητορία και πρακτική είναι στην πραγματικότητα προπαρασκευαστικές πράξεις κατάλυσης του πολιτεύματος και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπισθούν από όλο το φάσμα του Κοινοβουλίου.Ας μην νομισθεί οτι ένας νόμος εναντίον αυτών που στρατολογούν παιδιά στον αναρχικό χώρο είναι δίωξη φρονήματος.
Είναι νόμιμη άμυνα της Δημοκρατίας και της κοινωνίας,η οποία θα πρέπει να μην θεωρεί πλέον φυσιολογικές καταστάσεις ούτε τους βανδαλισμούς,ούτε τις καταλήψεις δημοσίων χώρων,ούτε την βία με όποια μορφή και αν έρχεται.
Κλείνοντας το παρόν σημείωμα,επισημαίνω τιμητικά την γενναία και μεγαλόψυχη στάση της μητέρας του παιδιού που την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές χαροπαλεύει,η οποία ζήτησε να σταματήσει η βία και να επικρατήσει η αγάπη,μία στάση που χαρακτηρίζει διαχρονικά τον χαρακτήρα της αληθινής Ελληνίδας στους αιώνες.
Μόνο και μόνο από την στάση αυτής της Ελληνίδας πιστεύω ακλόνητα οτι οι δαίμονες αυτού του τόπου δεν θα νικήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου