Η σπείρα, όπως και ο μαίανδρος (εκφυλισμένη σπείρα) συμβόλιζαν την στροβιλιστική κίνηση του αιθέρα κατά τους αρχαίους Έλληνες
Τη θεωρία του αιθέρα την εισήγαγαν στη φυσική οι αρχαίοι Έλληνες. Οι σπείρες στις τοιχογραφίες και τα αγγεία στις υπερ-πολιτισμένες κοινωνίες των Μινωιτών και των Θηραίων, δεν απεικονίζουν τίποτα άλλο παρά τη στροβιλιστική φύση τού αιθέρα ή της οργόνης, (όπως έδειξε ο Ράιχ στο βιβλίο του «Κοσμική υπέρθεση»), αποκαλύπτοντας ότι οι πρώτοι που δίδαξαν το φενγκ σούι δεν ήταν οι Ασιάτες αλλά οι Έλληνες. Αυτοί ζωγράφιζαν και αποτύπωναν τη ζωογόνα στροβιλιστική «πνοή» του αιθέρα σχεδόν σε κάθε τοίχο των κατοικιών τους και στα αγγεία τους όπου συντηρούσαν τροφές ή έκαναν με αυτά τελετουργίες για να τον έχουν βοηθό και συμπαραστάτη στον κάματο, την ασθένεια και τις καθημερινές δυσκολίες τους.
Στη συνέχεια ήρθε ο Αριστοτέλης! Αλλά για την αρχαιοελληνική προσέγγιση θα μιλήσουμε παρακάτω σε άλλο κεφάλαιο.
Στους αιώνες που ακολούθησαν, μετά τη σαφή και σε βάθος αντίληψη του αιθέρα από τους αρχαίους Έλληνες, οι αλχημιστές, που αναζητούσαν την «πεμπτουσία», του Αριστοτέλη κράτησαν ζωντανή τη θεωρία του αιθέρα. Στις συμβολικές απεικονίσεις τους ο αιθέρας αντιπροσώπευε πάντα το κεφάλι (το «πέμπτο άκρο» του σώματος), ενώ τα υπόλοιπα στοιχεία αντιπροσωπεύονταν από τα άλλα τέσσερα άκρα (χέρια και πόδια). Σύμφωνα μ’ αυτούς τους συμβολισμούς ο αιθέρας θεωρούνταν ανώτερο στοιχείο της Φύσης και η «αιθερική» κατάσταση ως ένα από τα ανώτερα επίπεδα του «πνευματικού σώματος».
Στους επιστημονικούς και φιλοσοφικούς κύκλους η θεωρία του αιθέρα γνώρισε και πάλι διάδοση στις αρχές του 16ου αιώνα. Ο βαθιά θρησκευόμενος Καρτέσιος πίστευε ότι ο αιθέρας είναι δημιούργημα του Θεού για να διατηρούνται σε αρμονία τα ουράνια σώματα.
Ακολούθησε τον 17ο αιώνα ο Ολλανδός αστρονόμος και φυσικός Κρίστιαν Χόιγκενς (Christiaan Huygens, 1629-1695), ο οποίος πέντε χρόνια πριν πεθάνει με την “Πραγματεία περί φωτός” έδωσε την επιστημονική απόδειξη για την ύπαρξη τού αιθέρα. Ο Χόιγκενς ανακάλυψε επίσης έναν από τους δορυφόρους του Κρόνου ονομάζοντάς τον Τιτάνα, και μεταξύ άλλων πρότεινε την κυματική θεωρία του φωτός η οποία είναι η ίδια με αυτή που χρησιμοποιείται σήμερα για τον υπολογισμό της συμπεριφοράς κάθε είδους κύματος. Επιπλέον η μαθηματική μέθοδός του για την εξήγηση της διάδοσης του φωτός οδήγησε στις μεθόδους που σχημάτισαν τη βάση της κβαντικής μηχανικής και της κατανόησης της θεμελιώδους δομής τής ύλης. Κατά τον Χόιγκενς, εάν το φως είναι κύμα τότε πρέπει να υπάρχει κάποιο μέσο που διαπερνά ολόκληρο τον χώρο, ακόμη και το κενό. Αυτό ταλαντώνεται ως αντίδραση σε μια πηγή φωτός επιτρέποντας τη διάδοση του φωτεινού κύματος. Σχεδόν την ίδια άποψη εξέφρασε αργότερα ο Ράιχ δηλώνοντας ότι το φως που βλέπουμε είναι στην πραγματικότητα η διέγερση (ταλάντωση) της οργόνης από τη συχνότητα τού ηλεκτρομαγνητικού κύματος.
Μετά από πολύ λίγα χρόνια ακολούθησε ο γίγαντας της επιστήμης Ισαάκ Νεύτων, ο οποίος θεωρείται εκείνος που θεμελίωσε τη σύγχρονη επιστήμη με τη θεωρία της βαρύτητας, αλλά και την απόδειξη της ύπαρξης του αιθέρα. Ο Νεύτωνας βρήκε ότι ο αιθέρας έπρεπε να είναι κατά 490 δισεκατομμύρια φορές πιο ελαστικός , σε αναλογία προς την πυκνότητά του από τον αέρα. Η ύπαρξη του αιθέρα έδινε στον Νεύτωνα μια ικανοποιητική λύση στο πώς συμβαίνει η εξ αποστάσεως δράση. Γι’ αυτό πρότεινε ότι η μεγάλη ελαστικότητα του αιθέρα ίσως συνδυάζεται με μεταβολή στη συμπαντική πυκνότητά του ώστε να παράγει τη βαρύτητα.
Περίπου την ίδια επιχειρηματολογία ανέπτυξε πολύ αργότερα ο Ράιχ δηλώνοντας ότι η βαρύτητα προέρχεται από την υπέρθεση και συγχώνευση σε μια μονάδα ενέργειας, δύο οργονοενεργειακών κυμάτων, δηλαδή με άλλα λόγια από την αλλαγή στην πυκνότητα του αιθέρα!
Τον 19ο αιώνα ο Φάραντεϊ υποστήριξε την ύπαρξη του φωτοβόλου αιθέρα, θέτοντας ταυτόχρονα τις βάσεις του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού. Στη συνέχεια ο Τζέιμς Κλερκ Μάξγουελ (1831-1878), ορίζοντας τα πεδία ως καταστάσεις μηχανικής συμπίεσης ενός αόρατου αλλά υπαρκτού υλικού που γεμίζει το χώρο, του αιθέρα, πρόσθεσε ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα θα πρέπει να θεωρούνται ως ελαστικές συμπιέσεις του αιθέρα. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα ήταν δονήσεις αυτού του ενδιάμεσου αβαρούς και ρευστού υλικού, εφόσον τα κύματα της θάλασσας είναι δονήσεις του νερού και του ήχου δονήσεις του αέρα.
Σύμφωνα με τον Μάξγουελ το κενό φαινόταν να ενεργεί διηλεκτρικά, σαν να ήταν «ηλεκτρικά πολωμένο». Προσπάθησε λοιπόν να προσφέρει κάποιο είδος μηχανικού μοντέλου για τη διάδοση του ηλεκτρομαγνητικού κύματος μέσα στο απόλυτο κενό. Έτσι φαντάστηκε ότι το κενό γεμίζει από τη μυστηριώδη ουσία του αιθέρα, που υποστηρίζει και περικλείει τα χρονικά μεταβαλλόμενα ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία – κάτι σαν παλλόμενο αλλά αόρατο «ζελέ» που διαποτίζει το σύμπαν. Το «τρεμούλιασμα» του αιθέρα ήταν η αιτία που το φως ταξίδευε μέσα του, ακριβώς όπως τα κύματα του νερού μεταδίδονται μέσω του νερού και ο ήχος μέσω του αέρα. Αυτό το παράξενο υλικό ήταν λεπτό, αέρινο, σχεδόν άυλο. Όλα τα ουράνια σώματα περνούσαν μέσα του χωρίς να επιβραδύνονται. Ήταν όμως αρκετά συμπαγής ώστε τα εγκάρσια κύματα να διαδίδονται με τεράστια ταχύτητα.
Albert Abraham Michelson
Edward Williams Morley
Το 1887 οι φυσικοί Άλμπερτ Μίτσελσον και Έντουαρτ Μόρλεϊ (Albert Michelson – Edward W. Morley), θέλοντας να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του αιθέρα, πραγματοποίησαν ένα σύντομο πείραμα που υποτίθεται ότι απέδειξε πως αυτή η ενέργεια ήταν ανύπαρκτη! Στο πείραμα βρέθηκε πως η ταχύτητα μιας δέσμης φωτός δεν μεταβάλλεται σε όποια κατεύθυνση ή απόσταση κι αν κινείται στην πειραματική διάταξη. Εφόσον λοιπόν δεν βρέθηκαν μεταβολές, αλλά «μηδενικό αποτέλεσμα», ο αιθέρας δεν υπήρχε.
[Απόσπασμα από το περιοδικό Τρίτο Μάτι, άρθρο του Γ. Κασιμάτη Τεύχος 91, σελίδες 58-60]:
{Όμως αν κάποιος διαβάσει το σχετικό σύγγραμμα των πειραματιστών, θα δει ότι αυτοί αναφέρουν ρητά τη μέτρηση μικρών μεταβολών, πράγμα ακριβώς αντίθετο από αυτό που πιστεύεται σήμερα. Οι μεταβολές αυτές είχαν μάλιστα και εποχικότητα! Το φως ταξίδευε ταχύτερα ή βραδύτερα ανάλογα αν ήταν άνοιξη ή φθινόπωρο, μέρα ή νύχτα! Πρέπει δε να τονίσουμε το γεγονός ότι το πείραμα έγινε με την υπόθεση ότι ο αιθέρας είναι ακίνητος. Η αντίληψη περί ακίνητου Αιθέρα αποδείχθηκε λανθασμένη από τον φυσικόΝτέιτον Μίλλερ. Αυτός παρατήρησε ότι ο Αιθέρας κινείται, συμπαρασύρεται δηλαδή από τηνεπιφάνεια της Γης καθώς αυτή κινείται στο διάστημα. Δηλαδή όπως ακριβώς ο αέρας της καμπίνας ενός κινούμενου αυτοκινήτου παρασύρεται κατά την κίνησή του, σε αντίθεση με τον εξωτερικό που γυρίζει γύρω σαν καταιγίδα. Έτσι δεν μετράται μεγάλη σχετική κίνηση μεταξύ εσωτερικού αέρα και αυτοκινήτου – μεταξύ επιφανειακού αιθέρα και Γης. Μέσα στα αυτοκίνητο δηλαδή, ο αέρας είναι σχεδόν ακίνητος σχετικά με τα όχημα. Ο Μίλλερ βρήκε ότι o Αιθέρας κινείται πιο γρήγορα σε μεγάλα υψόμετρα και πια αργά σε μικρά. Γι’ αυτό ακριβώς θέλησε να επιβεβαιώσει τα αποτελέσματα του πειράματός του σε μεγαλύτερουψόμετρα διαλέγοντας το όρος Ουίλσον.
Ο Μίλλερ μίλησε για δυναμικό Αιθέρα και στις αρχές του αιώνα έκανε πολλά πειράματα μέτρησης της ταχύτητας του φωτός στην κορυφή του όρους Ουίλσον που απέδειξαν την ύπαρξη του Αιθέρα! Κανείς δεν μπόρεσε να αντικρούσει τις 200.000 μετρήσεις του Μίλλερ, όσo ζούσε. Σήμερα αν πάει κάποιος στο όρος Ουίλσον θα δει μια πινακίδα που γράφει: «Από εδώ πέρασε o Αϊνστάιν»… και ούτε μια λέξη για τον Μίλλερ! Ούτε βεβαίως αναφέρεται για ποιο λόγο πήγε ο Αϊνστάιν εκεί. Είχε ανέβει για να παρακολουθήσει από κοντά τα πειράματα του Μίλλερ. Πολλοί σύγχρονοι φυσικοί όπως ο δρ. Π. Παππάς, αποδίδουν την μη επανάληψη του πειράματος σε μια ιδιότυπη συνωμοσία επιβαλλόμενηςσυγκάλυψης και σιωπής, για το μεταβλητό της ταχύτητας του φωτός και άρα της ύπαρξης του αιθέρα. Γι αυτό όταν πέθανε ο Μίλλερ, άφησαν τη λήθη να σκεπάσει το έργο του και με τη μέθοδο των χρηματοδοτήσεων, επέβαλαν τις σύγχρονες θεωρίες (Σχετικότητα, κ.τ.λ)… Και πράγματι βλέπουμε τα γιγαντιαία πειραματικά επιστημονικά κέντρα (C.E.R.N. Γενεύης) να μην έχουν κάνει ποτέ μια επανάληψη του πειράματος του Ντέιτον Μίλλερ στο έδαφος ή και – γιατί όχι; – στο διάστημα! Αντίθετα, βλέπουμε μεγάλα ονόματα επιστημόνων του αιώνα μας, να καταφεύγουν στη θεωρία του Αιθέρα, δίνοντάς του όμως άλλο όνομα, για να εξηγήσουν τα… ανεξήγητα, και να βγουν από τα αδιέξοδα της Σχετικότητας, της Κβαντομηχανικής και του Μεγάλου ( Big-Bang)! Για παράδειγμα: Η “Θάλασσα των νετρίνο” του Ντιράκ (Neutrino sea. Ρ Dirac), η ενέργεια του κενού, η “ενέργεια ταχυονίων“.
Αλλά το πιο συναρπαστικό ήλθε πρόσφατα. Στις εφημερίδες (π.χ. Ελευθεροτυπία) της 18ης Σεπτεμβρίου 2000, διαβάσαμε ότι στο C.E.R.N, φωτογραφήθηκε ένα νέο υποατομικό σωματίδιο πού κατά 99%(!;) είναι το μποζόνιο, το άπιαστο σωματίδια που οι φυσικοί αναζητούσαν εδώ και 40 χρόνια! Είναι το θεμελιώδες σωματίδιο από το οποίο γεννάται η μάζα των άλλων σωματιδίων και σε τελική ανάλυση, η ύλη του σύμπαντος κόσμου! Μέχρι τώρα το προέβλεπε o Πίτερ Χίγκς από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στην ομώνυμη θεωρία του.
Σύμφωνα με τον Χιγκς υπάρχει διάχυτη στο Σύμπαν μια μορφή ενέργειας, γνωστή ως «πεδίο του Χιγκς(http://www.mousaios.gr/tag/higgs-boson/)», η οποία αλληλεπιδρά με τα στοιχειώδη σωματίδια! Αποτέλεσμα αυτής της αλληλεπίδρασης είναι η δημιουργία των εν λόγω μποζονίων, τα οποία προσδίδουν στα κλασικά σωμάτια (πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια) τη μάζα τους. Ο κύριος Xιγκς υποστηρίζει ότι υπάρχει ενέργεια διάχυτη στο Σύμπαν από την οποία γεννάται η ύλη και κατ’ επέκταση η ζωή. Μα και ο Αιθέρας – ή όπως αλλιώς ονομάζεται ανά τον κόσμο – αυτό υποτίθεται ότι κάνει. Είναι οφωτοφόρος Αιθέρας από τον οποία πηγάζουν όλα τα όντα και η ζωή. Και, όπως όλοι οι προηγούμενοι, τον μετονομάζει (εν αγνοία του;) δίνοντας σ’ αυτόν τον παράγοντα το όνομά του. Δηλαδή, τον βαπτίζει σε “πεδίο του Χιγκς” και ίσως πάρει το βραβείο Νόμπελ για αυτό… Μήπως η σύγχρονη Επιστήμη είναι αναγκασμένη πλέον να επανα-ανακαλύψει τον Αιθέρα- και το κάνει – αλλά τηρώντας όλα τα προσχήματα που είναι αναγκαία για να μην κλονιστεί όλο το οικοδόμημα!} [τέλος αποσπάσματος]
Τη χαριστική βολή στη θεωρία του Αιθέρα την έδωσε ο γνωστός μας Αλβέρτος Αϊνστάιν με την επικράτηση της θεωρίας της σχετικότητας που έδειξε ότι δεν ήταν αναγκαίος ο αιθέρας για τη διάδοση του φωτός και των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στο κενό. Ωστόσο θα πρέπει να θυμήσουμε ότι το πείραμα των Μίτσελσον και Μόρλεϊ πάνω στο οποίο βασίστηκε ο Αϊνστάιν για να σχηματοποιήσει την ειδική σχετικότητα απαιτεί η συγκεκριμένη ταχύτητα του φωτός να είναι σταθερή αλλά και μονόδρομη, δηλαδή μόνο προς μια κατεύθυνση. Σε αντίθεση με τη θεωρία του Αϊνστάιν το πείραμα Μίτσελσον – Μόρλεϊ έδειξε ότι μόνο η αμφίδρομη (μπρος – πίσω) ταχύτητα του φωτός είναι σταθερή και δεν έδειξε ότι η μονόδρομη ταχύτητα του φωτός προς κάθε κατεύθυνση είναι σταθερή. Αυτό και μόνο το γεγονός δείχνει ότι η ειδική σχετικότητα στηρίχθηκε σε μια ασταθή υπόθεση. Τα πειράματα ενός φυσικού αρκετές δεκαετίες αργότερα θα έδειχναν την αναξιοπιστία της, όπως θα δούμε λίγο παρακάτω.
Το πείραμα των Μίτσελσον – Μόρλεϊ προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, έντονο προβληματισμό σε πολλούς φυσικούς. Ένας απο αυτούς ήταν ο Χέντρικ Λόρεντζ ο οποίος το 1904 πρότεινε ότι τα υποατομικά σωματίδια που αποτελούν τα υλικά σώματα, δεν ήταν σφαίρες που έμοιαζαν με μπάλες μπιλιάρδου ανεξάρτητες απο τον αιθέρα, αλλά ελαστικές κυματικές διεγέρσεις που σχηματίζονται στον ίδιο αιθέρα. Ο Λόρεντζ επίσης ήταν αυτος που ισχυρίστηκε ότι ένα ρολόι θα καθυστερούσε όλο και περισσότερο καθώς η ταχύτητά του θα πλησίαζε την ταχύτητα τού φωτός αν και τα βιβλία φυσικής αποδίδουν αυτόν τον ισχυρισμό στον Αϊνστάιν!
Στη συνέχεια ένας άλλος φυσικός ο Γκούσταβ Μάι ανέπτυξε περισσότερο την άποψη του Λόρεντζ ισχυριζόμενος ότι βασικά σωματίδια, όπως τα ηλεκτρόνια, αποτελούσαν απλά σημεία μέσα στον αιθέρα όπου οι εντάσεις των ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων φθάνουν σε ιδιαίτερα υψηλές τιμές και δεν ισχύουν πλέον οι κανονικές εξισώσεις της ηλεκτροδυναμικής.
Λίγο μετά την παρουσίαση της θεωρίας του Αϊνστάιν (το 1913) υπήρξε μια ακόμα σοβαρή αμφισβήτηση από το Γάλλο φυσικό Ζορζ Σανιάκ, ο οποίος διεξήγε ένα πείραμα με μια πηγή φωτός και ένα σύστημα καθρεπτών, πάνω σε ένα πλατό ανακαλύπτοντας ότι η κίνηση του πλατό σύμφωνα με την κίνηση των δεικτών του ρολογιού οδηγούσε τα κύματα του σχηματισμού των φωτεινών παρεμβολών να μετατοπίζονται κατά ένα ποσοστό ανάλογα με την ταχύτητα του πλατό. Αυτό ήταν σαφής ένδειξη ότι το φως ταξιδεύει μέσα στον αιθέρα, ένα γεγονός που αργότερα οδήγησε σε σημαντικές εξελίξεις στα συστήματα καθοδήγησης. Τα γυροσκόπια δακτυλίων λέιζερ που καθημερινά καθοδηγούν τα επιβατικά αεροπλάνα, όπως τα Μπόινγκ 757 και 767 στον ουρανό, λειτουργούν βάσει αυτής ακριβώς της αρχής.
Η γέννηση της ζωής έμβιας και άβιας(;). Η μία είναι η σύγκρουση δύο γαλαξιών που γεννάνε μια νέα ζωή γαλαξία και η άλλη δείχνει ότι τα έμβρυα ακολουθούν το ίδιο μορφολογικό σχήμα ανάπτυξης, που στην ουσία είναι ίδιο με αυτό που ο Ράιχ ονόμασε κλειστό οργόνομα ανάπτυξης της ζωής στο βιβλίο του Κοσμική Υπέρθεση.
Το 1938 ο Αμερικανός εφευρέτης και φυσικός των εργαστηρίων Μπελ Χέρμπερτ Ιβς με μια διατριβή του δήλωνε πως η ερμηνεία του Σανιάκ ήταν έγκυρη και η ειδική σχετικότητα άκυρη, τουλάχιστον για τα περιστρεφόμενα πλαίσια αναφοράς. Στα χρόνια που ακολούθησαν ελάχιστοι φυσικοί διάβασαν την ευφυή αντίκρουση του Ιβς. Σημειώστε ότι ο Ιβς εξέδωσε τη δεκαετία τού 1940 και στις αρχές του 1950 και μια άλλη σειρά διατριβών αποδεικνύοντας ότι η θεωρία του ηλεκτρομαγνητικού αιθέρα δικαιολογούσε τα αποτελέσματα όλων των πειραμάτων που κανονικά χρησιμοποιούνταν για την υποστήριξη της ειδικής σχετικότητας.
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν όλα έδειχναν ότι το φάντασμα του αιθέρα δεν θα ενοχλούσει ξανά τη φυσική, όμως το 1987 ο Έρνεστ Σίλβερτουθ εξέδωσε τα αποτελέσματα ενός πειράματος που έστελναν στον κάλαθο των αχρήστων την ειδική σχετικότητα. Αυτά έδειχναν με σαφήνεια ότι το μήκος κύματος του φωτός ποικίλλει ανάλογα με την κατεύθυνση της διάδοσής του. (Θυμηθείτε εδώ ότι αναφέραμε προηγουμένως πως η ειδική σχετικότητα προϋποθέτει σταθερή ταχύτητα φωτός στη μονόδρομη κίνηση). Το πείραμα αποδείκνυε επίσης ότι και η μονόδρομη ταχύτητα του φωτός επίσης ποικίλλει ανάλογα με την κατεύθυνση. Έχουμε λοιπόν – αρχικά – το πείραμα του Σανιάκ που έδειξε ότι η ειδική σχετικότητα δεν ισχύει για τα περιστρεφόμενα πλαίσια αναφοράς και στη συνέχεια το πείραμα του Σίλβερτουθ που έδειξε ότι δεν ισχύει ούτε για την ευθύγραμμη κίνηση! Άλλα δεδομένα που αντικρούουν τη σχετικότητα και υποστηρίζουν τον αιθέρα προέρχονται από τα ηλεκτροδυναμικά πειράματα που έκανε ο δικός μας Έλληνας φυσικός Παναγιώτης Παππάς και ο Αμερικανός φυσικός Πίτερ Γκρανό.
Τη δεκαετία του 1980 ακολούθησε ο νομπελίστας φυσικός του πανεπιστημίου Πρίνστον Frank Wilczek, ο οποίος υποστήριξε ότι η σύγχρονη κβαντική θεωρία των πεδίων δεν είναι τίποτα άλλο παρά η άμεση απόγονος του αιθέρα. Δήλωσε μάλιστα ότι «υπάρχει ένας μύθος πως ο Αϊνστάιν πέταξε τον αιθέρα στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Στην πραγματικότητα (είπε ο νομπελίστας φυσικός μας) ό αιθέρας άλλαξε όνομα και ελάχιστα μεταμφιεσμένος κυριαρχεί στους αποδεκτούς νόμους της φυσικής, μέσω της ύπαρξης των κβαντικών πεδίων».
Σημαντικό πλήγμα στις θεωρίες του Αϊνστάιν τόσο σε θεωρητικό, όσο σε ηθικό επίπεδο, έδωσε ο θεωρητικός φυσικός Ruggero Maria Santilli, ο οποίος κατάγγειλε ότι υφίσταται ένα είδος συνωμοσίας στους πανεπιστημιακούς κύκλους των ΗΠΑ, με στόχο την απορρόφηση κονδυλίων για έρευνες πάνω στις θεωρίες του Αϊνστάιν, όπου μαγειρεύονται τα αποτελέσματα, με μια φυσική που μοιάζει περισσότερο με φάρσα, ενώ δεν επιχειρείται καμία έρευνα σε τομείς που πράγματι θα επιβεβαίωναν ή θα κατέρριπταν τις θεωρίες του Αϊνστάιν, ειδικά εκείνη της γενικής σχετικότητας.
Το 1979 και τις επόμενες δεκαετίες ο μαθηματικός Γιλμάζ (H. Yilmaz) κλόνισε την αξιοπιστία των θεωριών του Αϊνστάιν, όταν ισχυρίστηκε ότι οι εξισώσεις της γενικής σχετικότητας δεν εμπεριέχουν κατά τη δράση της βαρύτητας τις εξισώσεις του στρες της ύλης και τις σαφείς λύσεις που αφορούν την αλληλεπίδραση περισσότερων από δύο σωμάτων στο Σύμπαν. Δηλαδή, σύμφωνα με τη γενική σχετικότητα ο Ήλιος παραμορφώνοντας το χωροχρόνο έλκει τους πλανήτες. Η θεωρία δεν προβλέπει ωστόσο ότι οι άλλοι πλανήτες έλκονται μεταξύ τους. Με άλλα λόγια δεν δίνει καμία λύση για περισσότερα από δύο σώματα που προκαλούν έλξη, ακόμα και αν, όπως γνωρίζουμε όλοι, όταν η Γη έλκεται από τον Ήλιο, μπορεί ταυτόχρονα να έλκει τη Σελήνη!
Ας θυμόμαστε εδώ μια ακόμα ανακολουθία. Σύμφωνα με τη γενική σχετικότητα η βαρύτητα δεν είναι ακαριαία δράση από απόσταση, αλλά ο τρόπος με τον οποίο η μάζα καμπυλώνει τον χωρόχρονο. Με άλλα λόγια τα σώματα δεν έχουν στην πραγματικότητα βάρος ή βαρυτική μάζα. Όμως εμείς γνωρίζουμε ότι έχουμε βάρος π.χ. 87 κιλά, ότι κάνουμε δίαιτα για να το μειώσουμε και ότι αγοράζουμε ένα κιλό πορτοκάλια από τον μανάβη…
Το 1948 ο Ολλανδός φυσικός Hendrick Casimir προέβλεψε ότι ένα ζεύγος μεταλλικών πλακών οι οποίες τοποθετούνται κοντά η μία με την άλλη σε κενό χώρο θα εμποδίσουν οποιαδήποτε εικονικά κύματα που έχουν μέγεθος μεγαλύτερο από το μεταξύ τους υπάρχον διάστημα. Θα έχουμε λοιπόν λιγότερα κύματα ενέργειας, μεταξύ των πλακών, από όσα θα υπήρχαν σε ένα συνηθισμένο κενό χώρο. Το αποτέλεσμα θα είναι (αυτό το τίποτα) η δύναμη που βρίσκεται εξωτερικά των πλακών να ασκεί μικρή δύναμη στις πλάκες ωθώντας τες να ενωθούν.
Για περίπου μισό αιώνα κανένας δεν είχε εξετάσει πειραματικά αυτή την πρόβλεψη. Τελικά, το 1996 ο Dr. Steve Camoreaux που εργαζόταν στο πανεπιστήμιο Γουάσινγκτον δημιούργησε μια υπερβολικά ευαίσθητη συσκευή η οποία περιείχε δύο πλάκες Casimir και ένα σύστημα ζυγοστάθμισης, ολοκληρώνοντας έτσι το πολύ δύσκολο πείραμα. Η ελκτική δύναμη που μετρήθηκε ήταν μεταξύ του 5% της δύναμης που προέβλεπε η θεωρία της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής, ένα γεγονός που συνιστούσε κολοσσιαία επιτυχία. Στη συνέχεια του ίδιου χρόνου οι δόκτορες φυσικοί Umar Molundeen και Anushree Roy από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας εκτέλεσαν ένα ακόμα πείραμα πολύ μεγαλύτερης ευαισθησίας, το οποίο έδειξε αποτέλεσμα στο όριο του 1% από την τιμή που προέβλεπε η θεωρία! Με άλλα λόγια το κενό δεν είναι καθόλου κενό. Η ενέργεια που υπάρχει εκεί είναι ο αιθέρας ή όπως αλλιώς τον έχει βαφτίσει η παραδοσιακή φυσική.
Η πλέον ισχυρή αμφισβήτηση του Αϊνστάιν ήρθε το 2003 από τον καθηγητή θεωρητικής φυσικής στο Imperial του Λονδίνου Joao Maqueijo. Αυτός με τη σειρά του υποστηρίζει ότι η ταχύτητα του φωτός κάθε άλλο παρά είναι σταθερή, άρα μεταφέρει στον κάλαθο των αχρήστων τη θεωρία του Αϊνστάιν και πως η διατήρηση αυτού του δόγματος σήμερα, οφείλεται τόσο στην άγνοια των συναδέλφων του, όσο και σε επαγγελματικά συμφέροντα. Αναφερόμενος στο ήθος κορυφαίων φυσικών τούς εμφανίζει καταγέλαστους και περιγράφει ως δόλιο το περιεχόμενο των επιστημονικών δημοσιεύσεων. Σχολιάζοντας τη θεωρία του αιθέρα, (την οποία δεν ασπάζεται) αφηγείται το κατωτέρω απίστευτο συμβάν, με το οποίο αποκαλύπτει την άγνοια φυσικών της μέσης εκπαίδευσης για τον αιθέρα. (Σε άλλα σημεία του βιβλίου του, που δεν θα αναφέρω εδώ, αποκαλύπτει χωρίς να το θέλει και τη δική του άγνοια για το ίδιο ζήτημα…)
«Συνάντησα για πρώτη φορά την έννοια του αιθέρα κατά την πρόωρη ανάγνωση του βιβλίου “The Evolution of Physics». Όταν ρώτησα τον καθηγητή της φυσικής σχετικά με αυτό, μου είπε να μην είμαι ανόητος, και στη συνέχεια δήλωσε ότι ‘’αν όλα ήταν διαποτισμένα με αιθέρα, θα είμασταν όλοι αναίσθητοι΄΄»!
Επειδή μου αρέσει να διαβάζω βιβλία με μελέτες φυσικών επιστημόνων έπεσε στην αντίληψή μου η άποψη του Robert B. Laughlin (Βραβείο Νόμπελ Φυσικής) ! Μπορείτε να διαβάσετε τι είπε αυτός ο λαμπρός σύγχρονος επιστήμων σε παλαιότερο άρθρο μας! Η διατύπωση που κάνει είναι πιστεύω χαρακτηριστική και ακριβής περιγραφή γι΄ αυτό που ακριβώς συμβαίνει σήμερα στον κόσμο της φυσικής.
Η σύγχρονη φυσική λέει τα ίδια πράγματα με τον Ράιχ αλλά χρησιμοποιεί άλλα ονόματα για να τα περιγράψει! Αντιγράφω ένα απόσπασμα: http://www.physics4u.gr/articles/casimir.html
| Μηδενική Ενέργεια Σημείου (Zero Point Energy), ή ενέργεια διακύμανσης του κενού είναι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τις τυχαίες ηλεκτρομαγνητικές ταλαντώσεις που απομένουν σε ένα κενό όταν όλη η άλλη ενέργεια έχει απομακρυνθεί.Αν απομακρύνουμε όλη την ενέργεια από το χώρο, βγάλουμε όλη τη μάζα, την θερμότητα, όλο το φως… οτιδήποτε — θα βρούμε πως κάποια ακόμη ενέργεια θα απομείνει. Ένας τρόπος για να το εξηγήσουμε αυτό, είναι με την αρχή της αβεβαιότητας από την κβαντική φυσική που συμπεραίνει πως είναι αδύνατον να έχουμε μια απολύτως ενέργεια κενού. |
Η γενική άποψη πάντως μετά την επικράτηση των θεωριών του Αϊνστάιν ήταν ότι όποιος ασχολείται θετικά με τον αιθέρα ήταν “αιρετικός” αν όχι και ψευδοεπιστήμων. Παρόλα αυτά ο ίδιος ο Αϊνστάιν σε ομιλία του στο πανεπιστήμιο Leyden το 1920 φαινόταν να είχε μεταβάλει τη στάση του σχετικά με τον αιθέρα:
«Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε να πούμε ότι σύμφωνα με τη γενική θεωρία της σχετικότητας ο χώρος είναι προικισμένος με φυσικές ιδιότητες. Υπό αυτή την έννοια συνεπώς υπάρχει ένας αιθέρας. Σύμφωνα με τη γενική θεωρία της σχετικότητας ο χώρος χωρίς τον αιθέρα είναι αδιανόητος, διότι σ’ έναν τέτοιο χώρο όχι μόνον δεν θα υπήρχε διάδοση του φωτός, αλλά επίσης καμιά πιθανότητα ύπαρξης των προτύπων του χώρου και του χρόνου, και συνεπώς ούτε χωροχρονικό συνεχές…».
Η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου (επάνω). Η ΝΑΣΑ εμφανίζει στην ιστοσελίδα της (κάτω) την πολύ ενδιαφέρουσα επεξεργασμένη φωτογραφία της ακτινοβολίας υποβάθρου του Σύμπαντος η οποία δείχνει την απόλυτα ισότροπη κατανομή της προς κάθε κατεύθυνση. Ανέρχεται περίπου στους 2,73 Κέλβιν πάνω από το απόλυτο μηδέν και είναι πολύ ενδιαφέρουσα οργονομικά επειδή υπάρχει παντού, (όπως και η οργόνη) και αντιστοιχεί στην ίδια θερμοκρασιακή διαφορά (2-3 βαθμούς Κελσίου) που παρουσιάζεται μεταξύ ενός συσσωρευτή και του αέρα δίπλα του. Από οργονομική άποψη η συγκεκριμένη θερμότητα που βρίσκεται ομοιόμορφα κατανεμημένη παντού, θα πρέπει να αντιστοιχεί σε κάποια "πηγή" και αυτή η "πηγή" είναι πιθανότατα η οργόνη ή το κβαντικό κοχλάζον κενό! Ένα ακόμα γεγονός που υποστηρίζει τον άνω ισχυρισμό είναι ότι παρουσιάζει φάσμα ακτινοβολίας μελανού σώματος, δηλαδή μοιάζει τρομερά με αντικείμενο που βρίσκεται σε κατάσταση θερμικής ισορροπίας με το περιβάλλον του! Ο δορυφόρος COBE που έκανε τις μετρήσεις βρήκε κάτι απίστευτο. Η θερμοκρασία 2,73 Κέλβιν αποκλίνει από ένα τέλειο φάσμα μελανού σώματος μόλις κατά 1 τοις εκατό! Η επίσημη ερμηνεία ότι πρόκειται για θερμοκρασία από μικροκυματική κυρίως ακτινοβολία που παρήχθη μερικές χιλιάδες χρόνια μετά την αρχική έκρηξη και πολύ πριν αρχίσει η δημιουργία αστεριών και γενικότερα του γνωστού Σύμπαντος είναι απολύτως αυθαίρετη, δεν στηρίζεται σε κανένα εργαστηριακό εύρημα και έχει τεράστια θεωρητικά κενά. Επιπλέον υπάρχει και ένα μεγάλο λάθος ως προς την ανακάλυψή της. Δεν είναι οι Αρνό Πενζίας και Ρόμπερτ Γουίλσον όπως αναφέρουν λανθασμένα όλα τα εγχειρίδια φυσικής, που την ανακάλυψαν, αλλά ο Ε. Λε Ρου ένας φοιτητής που έκανε το διδακτορικό του στη ραδιοαστρονομία στο Παρίσι. Λανθασμένη είναι επίσης και η άποψη ότι τη θεωρητική πρόβλεψη της ακτινοβολίας υποβάθρου την έκαναν το 1948 οι Ραλφ 'Αλφερ και Ρόμπερτ Χέρμαν. Τη θεωρητική πρόβλεψη την έκανε ο Γερμανός φυσικός Ε. Ρέγκενερ, το 1933. Σημαντικό είναι επίσης ότι αυτή η θερμοκρασία είναι στατική όπως βρήκε ο Σίλβερτουθ σε σχέση με το πλαίσιο του κινούμενου αιθέρα! Δείτε για τον Σίλβερτουθ σχετική αναφορά στο κείμενο. http://map.gsfc.nasa.gov/universe/bb_tests_cmb.html
Οι προσπάθειες όσων αναφέρθηκαν εδώ και πολλών άλλων δεν άλλαξαν τη ροή των πραγμάτων. Σταδιακά η έννοια του αιθέρα πέρασε στο παρασκήνιο επειδή οι φυσικοί μπορούσαν να εστιάσουν την προσοχή τους μόνο στις εξισώσεις των πεδίων και να ξεχάσουν τον ενοχλητικό αιθέρα. Χρειαζόταν να κάνουν ένα μικρό βήμα για να τον παραμερίσουν κι έτσι αρνήθηκαν εντελώς την ύπαρξή του.
Από όλα τα ανωτέρω γίνεται σαφές ότι αντίθετα από όσα αναφέρουν ορισμένα βιβλία, η έννοια του αιθέρα δεν εγκαταλείφθηκε λόγω πειραματικών αποδείξεων για τη μη ύπαρξή του. Απλώς έπαψε να είναι στη μόδα. Με αυτή την αλλαγή του τρόπου σκέψης, η φυσική μπήκε στην εποχή τού κενού, Κάτι που έμοιαζε να συμβαδίζει με την εσωτερική κενότητα και συγκινησιακή ερήμωση των ανθρώπων. Μια λογική του κενού που αργότερα γέμισε με μια μυστηριώδη ενέργεια που κοχλάζει. Εδώ έχουμε μια εντυπωσιακή αναλογία με τον χαρακτήρα των ανθρώπων. Επιφανειακή νέκρα και ψεύτικη αυτοκυριαρχία (του προσωπείου) και εσωτερικά (στο δευτερογενές στρώμα κατά Ράιχ) μύριες καταπιεσμένες συγκρούσεις και αρρωστημένες επιθυμίες που ζητούν επιτακτικά την πραγμάτωσή τους!
Μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τον λόγο που ο Ράιχ πολεμήθηκε τόσο πολύ, αν ακολουθήσουμε τον εξής συνειρμό:
Εάν ισχύει η θεωρία του Βίλχελμ Ράιχ αυτομάτως όλος ο κόσμος θα μάθαινε ότι:
Yπάρχει μια μορφή ενέργειας η οποία υπάρχει και είναι εύκολα χρησιμοποιήσιμη , είναι δωρεάν από το Σύμπαν – τη φύση.
Άρα θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το είδος ενέργειας το οποίο είναι αβλαβές για το περιβάλλον – αντιθέτως το συντηρεί και το θεραπεύει πολλές φορές.
Άρα θα δεν θα χρειαζόταν να χρησιμοποιούμε πετρέλαιο, παραδείγματος χάριν, με αποτέλεσμα την κατάρρευση των χρηματιστηρίων! Οι τράπεζες οι οποίες με την παραοικονομία των τραπεζικών παραδείσων τους σε εξωτικά νησιά και άλλες περιοχές του πλανήτη συντηρούν την παγκόσμια οικονομική κρίση θα βρίσκονταν στο κόκκινο. Όπως και οι πολυεθνικές. Και τα πετρελαιοπαραγωγά κράτη! Ειδικά οι επτά πετρελαϊκές πολυεθνικές (αμαρτωλές) αδελφές…
Νομίζετε ότι σε μια κοινωνία, όπου το χρήμα, το εμπόρευμα και το κέρδος είναι οι κυρίαρχοι θεοί, χωράει ο όρος δωρεάν; Δείτε το νερό παραδείγματος χάρη. Υποτίθεται ότι είναι δωρεάν και ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων αγοράζει εμφιαλωμένο λόγω του ότι το νερό της βρύσης είναι δηλητηριασμένο με χλώριο και βαρέα μέταλλα!
Για σκεφτείτε με τη θεωρία της οργόνης σε ισχύ. Τι ακριβώς θα πούλαγαν οι φαρμακοβιομηχανίες; Ειδικά αυτές που ασχολούνται με την αντιμετώπιση των καρκίνων; Οι οποίες όπως έχουμε ήδηδιαπιστώσει πληρώνουν δεκάδες ακαδημαϊκούς για την προώθηση των προϊόντων. Πολλές από αυτές αυτές τις εταιρείες όλα δείχνουν ότι είναι ό,τι πιο καταστροφικό και πιο απάνθρωπο έχει συναντήσει ποτέ ο ανθρώπινος πολιτισμός.
Φανταστείτε το σοκ που θα πάθαιναν όλοι αυτοί οι ακαδημαϊκοί όταν έβλεπαν ότι όλη τους ηκοσμοθεωρία είναι ένα τίποτα – μια απάτη – ένα φάντασμα της φαντασίας τους;
Και υποθέτω ότι θα συνέβαινε μια ριζική αναδιάρθρωση των θρησκειών καθώς θα αποκαλυπτόταν ότι η φροντίδα της ζωής υφίσταται παντού. Ότι το Σύμπαν αγκαλιάζει και δημιουργεί τις συνθήκες της ζωής με τις ζωοποιές δυνάμεις του, και ότι κάποια Δύναμη που διατηρεί την αρμονία και τη ζωή χρησιμοποιεί ως κυριότερο μέσο της την οργόνη για να παράγει ζωή και αρμονία.
Ποια θα ήταν η αντίδραση των καρκινοπαθών όταν κατανοούσαν ότι η θωράκιση και οι δυνάμεις συρρίκνωσης της ζωής δημιουργούν τις συνθήκες για τον καρκίνο τους και γενικότερα τις αρρώστιες; Ότι σε τελευταία ανάλυση ο άνθρωπος, έτσι όπως θωρακίζει τον εαυτό του και τα παιδιά του, εδώ και χιλιετίες, είναι αποκλειστικά υπεύθυνος και κανείς άλλος για τις παθήσεις του και την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων στο σώμα του, τα οποία με το “κατάλληλο” σοκ αρχίζουν να εξελίσσονται ραγδαία; (Βλέπε τη Νέα Ιατρική του Dr Hammer [Link])
Ποια θα ήταν η αντίδραση των γονέων ενός εγκληματικού ατόμου όταν θα αποκαλυπτόταν με την χαρακτηρολογική ανάλυση και με την ψυχολογική προσέγγιση του Βίλχελμ Ράιχ ότι το άτομο αυτό ανέπτυξε εγκληματικές συμπεριφορές λόγω περιστατικών τα οποία ο οργανισμός του αντιμετώπισε όταν ήταν ακόμη σε πρώιμη ηλικία και σχετίζονται με πράξεις των γονέων του;
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά! Σκεφτείτε όλο αυτό τον συρφετό «ιδεολογίας» και κομμάτων! Προσπαθώ να σκεφτώ με ποιο τρόπο θα αντιδρούσαν οι “φασίστες” και οι γειτονικοί τους “ρατσιστές” όταν θα μάθαιναν ότι:
Ο φασισμός είναι η τυπική άκαμπτη συναισθηματική συμπεριφορά του καταπιεσμένου ανθρώπινου νου και ψυχής, ότι προέρχεται από την αυταρχική κοινωνία μας με το μηχανιστικό πολιτισμό της και τη μηχανοκρατική – μυστικιστική βιοθεωρία της.
Ότι ο φασιστικός “ανταρτισμός” προβάλλει πάντοτε εκεί, όπου μια επαναστατική συγκίνηση ξεστρατίζει από φόβο μπρος στη βαθυβιολογική αλήθεια και καταντά φαντασιοπληξία!
Ότι η φυλετική ιδεολογία είναι μια γνήσια βιοπαθητική χαρακτηρολογική ψευδο-έκφραση του βαριά θωρακισμένου ανθρώπου που είναι ανίκανος για ολοκληρωτικό οργασμό!
Ότι ο φασισμός δεν είναι πολιτική άποψη, (υφίσταται όμως η ουσία του σε πολλούς αν όχι σε όλους τους κομματικούς μηχανισμούς) αλλά μια συγκεκριμένη θεωρία που έχει ως υπόστρωμα μια παθολογική τοποθέτηση απέναντι στον άνθρωπο, στον έρωτα, την εργασία και τη ζωή! [16]
Οι ερωτήσεις αυτού του είδους μπορούν να συνεχίζονται για πολλά άρθρα ακόμη.
Σκοντάφτουμε λοιπόν πάνω σε ένα τεράστιο εμπόδιο. Τον ίδιο τον άνθρωπο. Ο οποίος, δυστυχώς δεν μπορεί και δεν θέλει να δεχτεί τέτοιες προσεγγίσεις! Δεν είναι ώριμος αρκετά ώστε να δεχτεί ότι είναιυπεύθυνος για τη ζωή του και τη ζωή των άλλων! Δεν είναι “ώριμος” να δεχτεί ότι οι πράξεις του, ακόμη και μία μικρή βρισιά ή υποτιμητική φράση μπορεί να είναι το εναρκτήριο στάδιο για την ανάπτυξη καρκίνου στο άτομο που απευθύνεται! Δεν έχει το θάρρος να αντιμετωπίσει την αλήθεια! Δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος ότι έζησε μια ζωή ολόκληρη για το τίποτα και χωρίς κανένα απολύτως νόημα! Υποκύπτει στη θωράκιση επειδή αυτή του επιβάλλεται (μηχανιστικά και ωμά) από τα γεννοφάσκια του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ζήσει όλα τα υπέροχα δώρα της ζωής, τον έρωτα, τη χαρά, την ευτυχία, τη γνώση.
Για να μην μιλήσουμε για το γεγονός που υπαινίσσεται η κβαντομηχανική ότι ακόμη και οι σκέψεις, μας επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα τους άλλους γύρω μας και τα μελλοντικά δυναμικά μέσω του παγκόσμιου ρευστού, του αιθέρα δηλαδή…
Πιστεύω ότι έχετε σχηματίσει μια εικόνα πλέον γιατί δεν έχει καρποφορήσει και εξαπλωθεί η επιστήμη της οργονομίας.
Μετά από όλα αυτά προφανώς καταλαβαίνετε γιατί κυνηγήθηκε και συκοφαντήθηκε τόσο λυσσαλέα οΒίλχελμ Ράιχ αναγκαζόμενος να μεταναστεύει συνεχώς. Γιατί έκλεψαν δύο οργονομοτέρ του, γιατί διέλυσαν τους συσσωρευτές του, γιατί κατέκαψαν όλα τα βιβλία και περιοδικά του και εν τέλει γιατί τον δολοφόνησαν μέσα στη φυλακή.
8. Περί Αιθέρος – Η αρχαία Ελληνική προσέγγιση του Αιθέρα
Ας δούμε τώρα την αρχαιοελληνική προσέγγιση:
- Ονοματολογία – προέλευση της λέξεως Αιθέρας.
Οι πιθανή προέλευση του ονόματος του Αιθέρα σύμφωνα με εγκυκλοπαιδικά λεξικά και σοβαρές πηγές. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα έγραψα ακριβώς όπως αναφέρονται..
Ετυμολογικό λεξικό της αρχαίας Ελληνικής του J – B Hofmann:
Αιθήρ, -έρος= το ανώτατον και καθαρώτατον στρώμα του αέρος, αίθρη και αίθρα , η “ευδία, καθαρός ουρανός” από εκεί προέρχεται και το αίθριος (καθαρός – διαυγής), (Μακεδονικό αδραιά είναι η “αιθρία”), κατά τον Ησύχιο προέρχεται: εκ του αίθω που σημαίνει “ανάπτω – καίω” ή του ιθαρός “καθαρός και θερμός” και “ιθαίνεσθαι” = θερμαίνεσθαι(!) – από αυτό προέρχεται και η λέξη “θέρος”!
αίθω= ανάπτω – καίω, αίθων – αίθωνος, αίθωψ – αίθοπος είναι ο απαστράπτων, στιλπνός θερμός, φλογερός, ορμητικός από αυτό προέρχεται και η λέξη “θέρος”
Λεξικό ρημάτων της αρχαίας Ελληνικής του Πατάκη – Τζιράκη:
αίθω = ανάβω, βάζω φωτιά, καίω, ζεσταίνω
Ομόρριζα = αίθος – ο καύσωνας, αιθός – ο καμένος, αίθοψ – αυτός που έχει όψη φωτιάς, αιθίοψ – ο ηλιοκαμένος, ο μαύρος, η ουσιαστικοποιημένη λέξη του είναι η λέξη αίθουσα (Ομηρική) σήμαινε αρχικά τη στοά που ήταν στραμμένη στην ανατολή λόγω του ότι την χτυπούσε πρώτη ο ήλιος και τη ζέσταινε.
Λεξικό Σουΐδα:
Αιθήρ = ο εν ύψει αήρ (αέρας), ο επάνω του αέρος καιόμενος εκ του Ηλίου (εξού και η έκφραση “τα πολεμικά αεροσκάφη διασχίζουν τους αιθέρες”)
Ευστάθιος Παρεκβολαί Είς Ιλιάδα Ψ 250: Ο Ευστάθιος μας λέει ότι σημαίνει και λάμπω – φωτοβολώ(!)
«αίθω γάρ ού μόνον το καίω, αλλά και το λάμπω»
Πλάτων (Κρατύλος 440b)[18]: Ο Πλάτων μας λέει ότι η λέξη Αιθήρ, παράγεται από το “αεί θεί” που σημαίνει κινείται συνεχώς(!)
τὸν δὲ αἰθέρα τῇδέ πῃ ὑπολαμβάνω, ὅτι <ἀεὶ θεῖ> περὶ τὸν <ἀέρα> ῥέων “ἀειθεὴρ” δικαίως ἂν καλοῖτο. Δηλαδή Τον αιθέρα κατά κάποιον τέτοιον τρόπο τον θεωρώ, επειδή δηλαδή διαρκώς τρέχει γύρω από τον αέρα ἀειθεὴρ θα ήταν σωστό να ονομάζεται!
Στον Φαίδων ο Πλάτων δοκιμάζει μια φυσική περιγραφή της γης και της κόλασης βασισμένη σε μια ορθολογική ερμηνεία των αρχαίων μύθων όπου η Γη έχει σφαιρική μορφή και είναι τοποθετημένη στο κέντρο του ουρανού. Κρατιέται σε ισορροπία δε μαζί με τους υπόλοιπους πλανήτες και τα άστρα σε ένα περιβάλλον γεμάτο με αιθέρα! Επίσης βεβαιώνει ο Πλάτων ότι η γήινη σφαίρα είναι πελώρια. Δίδοντας τον λόγο στον Σωκράτη περιγράφει την Γη ορατή από το διάστημα σαν σφαίρα από δέρμα σε δώδεκα κομμάτια! (Δωδεκάεδρο) μορφή στην οποία οι Πυθαγόρειοι αποδίδουν μεγάλη σημασία λόγω του ότι η μορφή αυτή πλησιάζει του κύκλου – της σφαίρας.
Λεξικό όλης της Ελληνικής γλώσσας Δημητράκου:
αιθήρ – έρος= το ανώτατον στρώμα της ατμόσφαιρας νοούμενον ως λίαν λεπτόν και διαυγές, (Ιλιάς, Ομήρου 192) επίσης σήμαινε και καθαρός ουρανός – ανέφελος (Αισχύλος.Πρ.1044): αιθήρ δ’ ερεθιζέτω, βροντή σφακέλω τ’ αγρίων ανέμων(!)[19] - το παρ’ αρχαίοις λογιζόμενον ως πέμπτον στοιχείον της φύσεως, το πυρ (φωτιά΄), Επίσης το λεξικό αναφέρει ως ερμηνείες του Αιθέρα τις εξής έννοιες: το θείον στοιχείον εις τις ανθρώπινες ψυχές και το κλίμα μιας περιοχής ή μιας πόλης(!)
(Φιλόστρατος, Απολλ.3,34): το θείο στοιχείο στοιχείον εν τη ανθρώπινη ψυχή, επίσης άλλες φορές σήμαινε – το κλίμα γενικώς (π.χ. αιθέρα των Μολοσσών) δηλαδή το κλίμα των Μολοσσών!
Λεξικό της καθ’ ημάς Ελληνικής διαλέκτου Σκαρλάτου Βυζαντίου 1835:
Αιθέρας (εκ του) Αιθήρ – Αιθέρος (το λεπτότατον και μεταφορικά το καλλήτερον, το διαλεγμένον μέρος διαφόρων πραγμάτων)
Είπαν για τον Αιθέρα: Σύγχρονοι ερευνητές (Δ. Δημόπουλος) ερμηνεύουν το περίφημο «Ε» που βρισκόταν στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, ως αριθμητικά παραπεμπτικό σ’ αυτήν ακριβώς την πέμπτη ουσία!
Β. Τι είναι ο Αιθέρας.
Εγκυκλοπαιδικό λεξικό Ηλίου, τόμος πρώτος, σελίδα 794, λήμμα “Αιθήρ” μυθολογία:
Κατά τον “Όμηρο” και την Ιλιάδα του η υπέρ την ατμόσφαιραν και τον αέραν έκτασις, εις την οποία κατώκουν ο Ζευς και οι άλλοι θεοί. Πολλές φορές οι άνθρωποι θέλουν να ταυτίζουν τον αιθέρα με τον Δία. Και συνεχίζει “Κατά τους Ορφικούς ύμνους αιθήρ είναι η ουσία που από αυτήν προέρχεται όλη η ζωή(!) και ότι προέρχεται (ο Αιθέρας) εκ της ψυχής του Παντός. Κατά την Θεογονία του Ησίοδου (124) ήταν υιός του Ερέβους και της Νυχτός, και κατά Υγίνου τέκνο του Χάους!
*Υγίνος= Βιβλιοθηκάριος της βιβλιοθήκης του Αυτοκράτωρος Αυγούστου (60 π.Χ. – 10 μ.Χ.)
Και συνεχίζει: Κατά άλλους τινά φιλοσόφους αρχαίους, ήτο η πηγή και η έδρα της τα πάνταζωογονούσης θερμότητος(!). Σύζυγος της Γης για τους τραγικούς, ο πατήρ των ΝΕΦΕΛΩΝ κατά Αριστοφάνη!!! Σε όλες όμως τις παραλλαγές του μύθου αυτού ο αιθέρας είναι ο χώρος εκείνος της ατμόσφαιρας εκ του οποίου μεταδίδεται το φώς(!).
Άξια αναφοράς είναι και η προσωπικότητα της “Αιθέριας” αδελφής του Φαέθοντος(!) θυγατέρα του ‘Ηλιου(!). Η Αιθέρια και οι αδελφές της (Αίγλη, Λαμπετία, Φαεθούσα) μεταμορφώθηκαν από τον Δια σε λεύκες (δέντρα) διότι δεν σταματούσαν να κλαίνε για το χαμό του Φαέθοντα τον οποίο κατακεραύνωσε ο Δίας από το άρμα του Ήλιου. Τα δάκρυα των κοριτσιών αναφέρει ο μύθος ότι εξηραίνοντο επί του εδάφους και απελιθούντο, μεταβαλλόμενα εις ακτινοβόλους και διαυγείς κόκκους ηλέκτρου (κεχριμπάρι)! (Ο Ράιχ αναφέρει ότι το κεχριμπάρι είναι ένα υλικό που δημιουργεί οργονοενεργειακά φαινόμενα και αποδίδει την ανακάλυψη του αιθέρα στους αρχαίους Έλληνες κυρίως εξ αυτού του υλικού).
Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής μυθολογίας του Pierre Grimal, σελίδα 57, λήμμα Αιθέρας (Αιθήρ, -έρος):
Ο Αιθέρας είναι η προσωποποίηση του ανώτερου τμήματος του ουρανού, όπου το φως είναι πιο καθαρό από ότι στο τμήμα του ουρανού (ατμόσφαιρας) που είναι πιο κοντά στη Γη. Κατά τον Ησίοδο .. (το αναφέραμε πιο πάνω). Σύμφωνα με άλλη παράδοση ο Αιθέρας ενώθηκε με την Ημέρα και γέννησε πρώτα τη Γη, τον Ουρανό και τη Θάλασσα(!) και αργότερα κάποιες αφηρημένες έννοιες όπως τον Πόνο, την Οργή, το Ψέμα κτλ(!) (σχετίζεται λοιπόν ο αιθέρας με συναισθήματα; δείτε εδώ). Ακόμη γέννησε τονΩκεανό(!), τη Θέμιδα, τον Τάρταρο, τον Βριάρεω, τον Γύη, τον Στερόπη (Κύκλωπες), τον Άτλαντα, τον Υπερίονα, τον Κρόνο, τη Διώνη και τις τρεις Ερινύες! Κατά τον Κικέρωνα ο Αιθέρας είναι ο πατέρας του Δία και του Ουρανού και παππούς του Ήλιου(!)
*Σημείωση: Στο παραπάνω λεξικό αναφέρεται και ο Αιθαλίδης = Υιός του Ερμού και της Ευπολεμείας κόρης του Μυρμιδόνος, δεινός μνήμων(!) μετασχών της αργοναυτικής εκστρατείας. Η ιδιαιτερότητά του ήταν ότι είχε πολύ δυνατή μνήμη. Είναι η δεύτερη φορά που συναντώ αυτή την ιδιαιτερότητα! Όπως ξέρετε στην Ελληνική το σημαίνων ταυτίζεται με το σημαινόμενο πόσο παραπάνω όταν μιλάμε για μυθολογία όπου το όνομα που έδιναν οι αρχαίοι σε έναν ήρωα ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τον «άθλο» που έκανε ο ήρωας. Η περίπτωση του Αιθ-αλίδη είναι χαρακτηριστική! Παντού αναφέρεται το όνομά του με την πολύ δυνατή του μνήμη; Και εγώ αναρωτιέμαι έχει να κάνει με τον Αιθέρα ή όχι; Διότι το όνομά του είναι ομόρριζο του Αιθέρος.. [20]
Wikipedia: Ο Αιθέρας σύμφωνα με την Θεογονία του Ησίοδου ήταν θεότητα που γεννήθηκε από την ένωση της Νύχτας και του Ερέβους. Ο Αιθέρας ήταν θεότητα που συνδεόταν με την ευτυχία όπως και η αδερφή του Ημέρα σε αντίθεση με τους γονείς του Έρεβος και Νύχτα που συνδέονταν με την δυστυχία. Από τον Αιθέρα και την Ημέρα σύμφωνα με κάποιους αρχαίους μύθους γεννήθηκε η Θάλασσα.
Ο αιθέρας ήταν το πέμπτο στοιχείο, μαζί με τη φωτιά, τον αέρα, το νερό και τη γη, από τα οποία ήταν φτιαγμένος ο κόσμος. Ενώ τα προηγούμενα στοιχεία δομούσαν τον κόσμο των ανθρώπων, ο αιθέρας πίστευαν ότι δομούσε τον ουρανό, τους πλανήτες, τα άστρα και γενικά τον υπόλοιπο κόσμο. Ο αιθέρας πίστευαν ότι είχε το σχήμα του κανονικού δωδεκάεδρου, γιατί ήταν το μοναδικό κανονικό στερεό του οποίου το ανάπτυγμα δεν αναλυόταν σε ορθογώνια ή ισοσκελή τρίγωνα. Έτσι, του απέδιδαν ξεχωριστές ιδιότητες, αφού ο κόσμος τον οποίο δομούσε ήταν ιδανικός και η κατοικία των θεών. Η ιδέα αυτή για τον αιθέρα διατηρήθηκε και στο Μεσαίωνα με την Αλχημεία.
Αριστοτέλης:
Οὐρανοῦ δὲ καὶ ἄστρων οὐσίαν μὲν αἰθέρα καλοῦμεν, οὐχ, ὥς τινες, διὰ τὸ πυρώδη οὖσαν αἴθεσθαι, πλημμελοῦντες περὶ τὴν πλεῖστον πυρὸς ἀπηλλαγμένην δύναμιν, ἀλλὰ διὰ τὸ ἀεὶ θεῖν κυκλοφορουμένην, στοιχεῖον οὖσαν ἕτερον τῶν τεττάρων, ἀκήρατόν τε καὶ θεῖον.. Εδώ μας λέει ο Αριστοτέλης ότι ο Αιθέρας είναι η ουσία των άστρων και της ατμόσφαιρας ότι η ουσία-δύναμη αυτή είναι απηλλαγμένη του πυρός (φωτιάς) και βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση (ἀεὶ θεῖν). Ότι είναι ουσία διαφορετική από τις τέσσερις άλλες (γη – ύδωρ – αήρ – πυρ) αγνή (ή παρθένα) και θεϊκή! (και ότι παράγεται από το ρήμα αἴθεσθαι = καίγομαι – καίω – λάμπω)
Ο Αριστοτέλης υποστήριξε ότι ο Αιθέρας είναι ένα από τα βασικά δομικά στοιχεία της φύσης εξ’ ού και το όνομα “Πεμπτουσία”[21], Χώμα – Αέρας – Φωτιά – Νερό και Αιθέρας. Επίσης υποστήριξε ότι από την ουσία αυτή προέρχονταν τα άστρα – οι πλανήτες και τα λοιπά ουράνια σώματα.
Και συνεχίζει πιο κάτω:
Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., De mundo (0086: 028)
“Aristotelis qui fertur libellus de mundo”, Ed. Lorimer, W.L.
Paris: Les Belles Lettres, 1933.
Bekker page 392a, line 30
Συνεχῆ δὲ ἔχει ἀεὶ τὴν θέσιν ταύτῃ ὁ τοῦ Φαίνοντος ἅμα καὶ Κρόνου καλούμενος κύκλος, ἐφεξῆς δὲ ὁ τοῦ Φαέθοντος καὶ Διὸς λεγόμενος, εἶθ’ ὁ Πυρόεις, Ἡρακλέους τε καὶ Ἄρεος προσαγορευόμενος, ἑξῆς δὲ ὁ Στίλβων, ὃν ἱερὸν Ἑρμοῦ καλοῦσιν ἔνιοι, τινὲς δὲ Ἀπόλλωνος· μεθ’ ὃν ὁ τοῦ Φωσφόρου, ὃν Ἀφροδίτης, οἱ δὲ Ἥρας προσαγορεύουσιν, εἶτα ὁ ´ἡλίου, καὶ τελευταῖος ὁ τῆς σελήνης, μέχρις ἧς ὁρίζεται ὁ αἰθήρ, τά τε θεῖα ἐμπεριέχων σώματα καὶ τὴν τῆς κινήσεως τάξιν.
Δηλαδή ότι ο αιθέρας περιέχει στο εσωτερικό του τα ουράνια σώματα – ότι τα ουράνια σώματα κινούνται μέσα στο πέλαγος του αιθέρα!
Διογένης ο Λαέρτιος: Περὶ στοιχείων. ἔστι δὲ στοιχεῖον ἐξ οὗ πρώτου γίνεται τὰ γινόμενα καὶ εἰς ὃ ἔσχατον ἀναλύεται. τὰ δὴ τέτταρα στοιχεῖα εἶναι ὁμοῦ τὴν ἄποιον οὐσίαν τὴν ὕλην· εἶναι δὲ τὸ μὲν πῦρ τὸ θερμόν, τὸ δ’ ὕδωρ τὸ ὑγρόν, τόν τ’ ἀέρα τὸ ψυχρὸν, καὶ τὴν γῆν τὸ ξηρόν. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἔτι ἐν τῷ ἀέρι εἶναι τὸ αὐτὸ μέρος. ἀνωτάτω μὲν οὖν εἶναι τὸ πῦρ, ὃ δὴ αἰθέρα καλεῖσθαι, ἐν ᾧ πρώτην τὴν τῶν ἀπλανῶν σφαῖραν γεννᾶσθαι, εἶτα τὴν τῶν πλανωμένων· μεθ’ ἣν τὸν ἀέρα, εἶτα τὸ ὕδωρ, ὑποστάθμην δὲ πάντων τὴν γῆν, μέσην ἁπάντων οὖσαν.
Ο Διογένης μας μιλάει για τα πέντε στοιχεία που δομούν την φύση και μας λέει ότι τα τέσσερα γνωστά φτιάχτηκαν από το πέμπτο το τελευταίο αναφερόμενο στο κείμενό του. Σε άλλο σημείο του κειμένου του μας λέει ότι η φύση της ψυχής – του πνεύματος των ανθρώπων είναι από Αιθέρα και άρα είναι αόρατες όπως δηλαδή και ο Αιθέρας. (Diogenes Laertius Biogr., Vitae philosophorum (0004: 001) Book 8, section 29, line 7)!
Ευριπίδης(1): Ο Ευριπίδης αναφέρεται στην Γη και στον Αιθέρα ως γεννήτορες των ανθρώπων αλλά και των θεών Γαῖα μεγίστη καὶ Διὸς Αἰθήρ, ὃ μὲν ἀνθρώπων καὶ θεῶν γενέτωρ..
Ευριπίδης(2): Ο ίδιος επίσης μας λέει ότι η Γη περιβάλλεται από φωτοβόλο αιθέρα όπου κατοικούν οι θεοί: κορυφὴ δὲ θεῶν ὁ πέριξ χθόν’ (ἔχων) φαεννὸς αἰθήρ!
Ευριπίδης(3) – ὅθεν ἅπασιν ἤρξατο τρέφειν ὅδ’ αἰθὴρ ἐνδιδοὺς θνητοῖς πνοάς·
Δηλαδή ο αιθέρας δίνει στους θνητούς πνοή – ανάσα
Ερμίας – τὸ δὲ ὕδωρ ὑπὸ ἑκατὸν εἴκοσι <τριγώνων συμπληροῦται, ἴσοις καὶ ἰσοπλεύροις εἴκοσι> περιεχόμενον, εἰκάζεται δὲ εἰκοσαέδρῳ, ὃ δὴ συνέστηκεν ἐξ ἴσων καὶ ἰσοπλεύρων τριγώνων εἴκοσι καὶ ἑκατόν. ὁ δὲ αἰθὴρ συμπληροῦται δώδεκα πενταγώνοις ἰσοπλεύροις καὶ ὅμοιός ἐστι δωδεκαέδρῳ.ἡ <δὲ> γῆ συμπληροῦται ἐκ τριγώνων μὲν ὀκτὼ καὶ τεσσαράκοντα περιέχεται δὲ καὶ τετραγώνοις ἰσοπλεύροις ἕξ. ἔστι δὲ ὁμοία κύβῳ. ὁ γὰρ κύβος ὑπὸ ἓξ τετραγώνων περιέχεται, ὧν ἕκαστον εἰς ὀκτὼ τρίγωνα <διαιρεῖται>, ὥστε γίνεσθαι τὰ πάντα ὀκτὼ καὶ τεσσαράκοντα
Ο Ερμίας μας λέει ότι η δομή(!) του αιθέρα είναι δωδεκαεδρική!!! Ότι είναι δώδεκα ισόπλευρα πεντάγωνα ενωμένα! (σκεφτείτε το σε τρεις διαστάσεις)
*Σημείωση: Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο Αιθέρας είχε το σχήμα του κανονικού δωδεκάεδρου, γιατί ήταν το μοναδικό κανονικό στερεό του οποίου το ανάπτυγμα δεν αναλυόταν σε ορθογώνια ή ισοσκελή τρίγωνα. Έτσι, του απέδιδαν ξεχωριστές ιδιότητες, αφού ο κόσμος τον οποίο δομούσε ήταν ιδανικός και η κατοικία των θεών. Η ιδέα αυτή για τον αιθέρα διατηρήθηκε και στο Μεσαίωνα με την Αλχημεία.
Photo: http://ellhnkaichaos.blogspot.gr/
Κλήμης ο Αλεξανδρεύς – αἰθὴρ ἐνδιδοὺς θνητοῖς πνοάς· / είναι ξεκάθαρο πιστεύω τι μας λέει ο Κλήμης.
*Ένα ωραίο που βρήκα στο TLG του Σεκούντιου από το Vita Et Sententiae Secundi, Vita Secundi:
“Τί ἐστι κόσμος;
Ἀκατάληπτος περιοχή, θεωρητικὸν κατασκεύασμα, ἀσύνοπτον ὕψωμα, αὐτογέννητον θεώρημα, πολυχάρακτον μόρφωμα, αἰώνιον διακράτημα, αἰθὴρ θρεπτικός, ἀπλανὲς κύκλευμα, ἡλίου φῶς, ἡμέρα, ἄστρα, σκότος, νύξ, γῆ, ἀήρ, ὕδωρ.”
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν ότι ο Αιθέρας σήμαινε τη φωτιά – τον σπινθήρα της ζωής για κάθε πλάσμα.
Αριστοφάνης, Νεφέλαι 570: “Αιθέρα σεμνότατον, βιοθρέμμονα πάντων”, δηλαδή ο Αιθέρας ο σεμνότατος, ο ζωοδότης των πάντων(!)
Πλούταρχος – ὁ αἰθὴρ περιχεῖται κύκλῳ· οἱ δ’ ἀστέρες ἐκ θαλάσσης μετὰ τοῦ ἡλίου ἀνάπτονται – Δηλαδή ο αιθέρας διασπείρεται κυκλικά σχηματίζοντας κύκλο!
Και αλλού: “Ζεὺς δὲ ὁ αἰθήρ, τουτέστιν ἡ πυρώδης καὶ ἔνθερμος οὐσία, Ζεὺς δ’ ἔλαχ’ οὐρανὸν εὐρὺν ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσιν. ἀδελφοὶ μὲν οὖν ἔδοξαν διὰ τὴν συνάφειαν καὶ τὴν κατά τι ὁμοιότητα, ὅτι ἄμφω κοῦφοι καὶ κινούμενοι, σύνοικοι δὲ καὶ ὁμόλεκτροι, ὅτι ἐξ αὐτῶν συνιόντων γεννᾶται τὰ πάντα. διὸ καὶ ἐν τῇ Ἴδῃ συνέρχονται καὶ ἡ γῆ αὐτοῖς φύει τὰς πόας καὶ τὰ ἄνθη.”
Δηλαδή εδώ ο Πλούταρχος ταυτίζει τον αιθέρα με τον Δία και μας λέει ότι είναι η πυρώδης και ένθερμος ουσία και ότι εξ αυτού γενιούνται όλα.
Ο Πλούταρχος στο Περί του Εν Δελφοίς “Ε” μας λέει για τον Αιθέρα:
οὐ μὴν ἀλλὰ κἂν εἷς οὗτος ᾖ μονογενής, ὡς οἴεται καὶ Ἀριστοτέλης
(de caelo 276 ss.), τρόπον τινὰ καὶ τοῦτον ἐκ πέντε συγκείμενον κόσμων καὶ συνηρμοσμένον εἶναι· | ὧν ὁ μέν ἐστι γῆς ὁ δ’ ὕδατος, τρίτος δὲ καὶ τέταρτος ἀέρος καὶ πυρός· τὸν δὲ πέμπτον οὐρανὸν οἱ δὲ φῶς οἱ δ’ αἰθέρα καλοῦσιν, οἱ δ’ αὐτὸ τοῦτο πέμπτην οὐσίαν, ᾗ τὸ κύκλῳ περιφέρεσθαι μόνῃ τῶν σωμάτων κατὰ φύσιν ἐστίν, οὐκ ἐξ ἀνάγκης οὐδ’ ἄλλως συμβεβηκός. διὸ δὴ καὶ τὰ πέντε κάλλιστα καὶ τελεώτατα σχήματα τῶν ἐν τῇ φύσει κατανοήσας, πυραμίδα καὶ κύβον καὶ ὀκτάεδρον καὶ εἰκοσάεδρον καὶ δωδεκάεδρον, ἕκαστον οἰκείως ἑκάστῳ προσένειμεν. εἰσὶ δ’ οἳ καὶ τὰς τῶν αἰσθήσεων δυνάμεις ἰσαρίθμους οὔσας τοῖς πρώτοις ἐκείνοις συνοικειοῦσι, τὴν μὲν ἁφὴν ὁρῶντες ἀντίτυπον οὖσαν καὶ γεώδη, τὴν δὲ γεῦσιν ὑγρότητι τῶν γευστῶν τὰς ποιότητας προσιεμένην. ἀὴρ δὲ πληγεὶς ἐν ἀκοῇ γίγνεται φωνὴ καὶ ψόφος. δυεῖν δὲ τῶν λοιπῶν ὀσμὴ μέν, ἣν ὄσφρησις εἴληχεν, ἀναθυμίασις οὖσα καὶ γεννωμένη θερμότητι πυρῶδές ἐστιν, αἰθέρι δὲ καὶ φωτὶ διὰ συγγένειαν διαλαμπούσης τῆς ὄψεως γίγνεται κρᾶσις ἐξ ἀμφοῖν ὁμοιοπαθὴς καὶ σύμπηξις. ἄλλην δ’ οὔτε τὸ ζῷον αἴσθησιν οὔθ’ ὁ κόσμος ἔχει φύσιν ἁπλῆν καὶ ἄμικτον· ἀλλὰ θαυμαστή τις, ὡς ἔοικε, διανομὴ γέγονε τῶν πέντε πρὸς τὰ πέντε καὶ σύλληξις.’
Μετάφραση: Επιπλέον αν ο κόσμος αυτός όπως πιστεύει ο Αριστοτέλης είναι ένας και μονογενής, κατά κάποιον τρόπο αυτός έχει συντεθεί και συναρμοστεί από πέντε κόσμους (στοιχεία), από τους οποίους ο πρώτος είναι της γης, ο δεύτερος του ύδατος, ο τρίτος του αέρα, ο τέταρτος του πυρός και ο πέμπτος είναι ο ουρανός, τον οποίον άλλοι τον αποκαλούν φως και άλλοι Αιθέρα, ενώ άλλοι αποκαλούν αυτόν τον ίδιο πέμπτη ουσία, την μόνη από τα σώματα που περιφέρεται κυκλικά (σπειροειδώς) εκ φύσεως, και όχι εξ ανάγκης ούτε εξ αιτίας άλλης σύμπτωσης. (Συνεχίζω την μετάφραση διότι έχει ενδιαφέρον) Γι’ αυτό λοιπόν, κατανοώντας τα πέντε ωραιότερα και τελειότερα σχήματα της φύσης – την πυραμίδα, τονκύβο, το οκτάεδρο, το εικοσάεδρο και το δωδεκάεδρο απένειμε στο κάθε στοιχείο το ανάλογο σχήμα. Υπάρχουν και εκείνοι που συνδέουν τις ισάριθμες δυνάμεις των αισθήσεων με εκείνα τα πρώτα στοιχεία, βλέποντας ότι η αφή ανθίσταται και ομοιάζει με την γη, η γεύση αντιλαμβάνεται τις ποιότητες των γευστών μέσω της υγρότητας, ο αέρας πλήττεται και γίνεται φωνή και ήχος για την ακοή, η οσμή από τις δύο υπόλοιπες που ανήκει στην όσφρηση, είναι αναθυμίαση και γεννιέται μέσω της θερμότητας και ομοιάζει με το πυρ, ενώ η όραση λάμπει διαπεραστικά λόγω της συγγένειάς της με τον αιθέρα και το φως, οπότε προκύπτει ομοιοπαθής κράση και σύμπτηξη αυτών των δύο. Άλλη αίσθηση δεν έχει το ζωντανό ον, ούτε άλλη φύση απλή και αμιγή ο κόσμος, αλλά όπως φαίνεται έγινε μια θαυμαστή διανομή και αντιστοίχηση μεταξύ των πέντε αισθήσεων και των πέντε στοιχείων..
Γαληνός: <Νυκτὸς δ’ αὖτ’ Αἰθήρ>. ἀπὸ δὲ τῆς νυκτὸς καὶ τοῦ ἐρέβους μιγνυμένων ἡ ἡμέρα καὶ ὁ αἰθὴρ γεννᾶται, ὅτι ὁρῶμεν τὸν αἰθέρα κεκοσμημένον τοῖς ἄστρασιν
ἐν τῇ νυκτί, καὶ ὅτι ἡ ἡμέρα γίνεται νυκτὸς ὑποχωρούσης.
Μας λέει ο Γαληνός ότι από την Νύκτα και το Έρεβος γεννήθηκε η ημέρα και ο Αιθέρας, και ότι παρατηρούμε τον Αιθέρα στολισμένο με τα άστρα την νύκτα!
Πρόκλος: μόνος δὲ ὁ αἰθὴρ ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ὢν κύκλῳ περιρρεῖ τὴν γῆν ὅλην, οὗτός ἐστιν ὁ δαιμόνιος τόπος, ἐν ᾧ καὶ οἱ δικασταὶ καθήμενοι μεταξὺ γῆς καὶ οὐρανοῦ καὶ ἡ τρίοδος αὕτη τῶν ψυχῶν καὶ ἡ συναφὴ τῶν χασμάτων τῶν τε εἰς γῆν τεινόντων καὶ τῶν εἰς οὐρανόν.
Δηλαδή ο αιθέρας ή το αιθερικό πεδίο στρέφεται – ρέει γύρω από την Γη! Το κέλυφος οργόνης που λέγαμε πιο πάνω.
και συνεχίζει: ὁ γὰρ αἰθὴρ καὶ ἀρχὴ γενέσεώς ἐστιν καὶ μέσον οὐρανοῦ καὶ γῆς,
δηλαδή ο αιθέρας είναι η αρχή της γενέσεως και το μέσον ουρανού και γής – όπου ουρανού εννοεί την ατμόσφαιρα!
Two cyclones are seen, after forming in tandem in November 2006. The Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS) onboard NASA's Terra satellite took this picture of the two cyclones south of Iceland on November 20 (South is up in image). (NASA/Jesse Allen, Earth Observatory) #
Ο Ησύχιος στο λεξικό του μας λέει:
<αἴθεσθαι>· καίεσθαι
<αἴθεται>· καίεται A λαμπρῶς
<αἰθερονόμων>· τῶν ἐν ὕψει τὴν νομὴν ἐχόντων
<αἰθόμενοι>· καιόμενοι
<αἰθήρ>· ὁ ὑπὲρ τὰ νέφη τόπος
Ευστάθιος: εἰ καὶ μάλιστα τοῖς σοφοῖς ἀρέσκει παρὰ τὸ αἰεὶθεῖν αἰθὴρ λελέχθαι, διὰ τὸ κατ’ αὐτὸνἀεικίνητον συνεσφαιρωμένον τῷ οὐρανῷ. Και ο Ευστάθιος όπως και ο Πλάτωνας μας λένε ότι το αἰθὴρ παράγεται από το αἰεὶ θεῖν λόγω του ότι ο αιθέρας βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση και περιβάλλει την ατμόσφαιρα!
Αισχύλος – ‘Ζεύς ἐστιν αἰθήρ, Ζεὺς δὲ γῆ, Ζεὺς δ’ οὐρανός, Ζεύς τοι τὰ πάντα χὥτι τῶνδε {τοι} ὑπέρτερον’. – δηλαδή ο Αιθέρας είνα ο Ζευς!
Πορφύριος – σχόλια στην Ιλιάδα του Ομήρου: ὁ αἰθὴρ οὐρανοῦ τοῦ περὶ τὸν ἀέρα δεσμός ἐστιν, ὁ ἄγων τὰ ὑγρὰ καὶ ἐξ αὐτοῦ δεσμεύων τὰ πάντα!
*Είπαν για τον αιθέρα: Εἰ ζῶια τρέφει ὁ αἰθήρ.
Από Scholia In Aratum, Scholia in Aratum (scholia vetera) Scholion 1148, line 18 δεν γνωρίζουμε ποιος είναι ο συγγραφεύς και μας λέει: “ὅτε καὶ ὁ αἰθὴρ σφαλερός ἐστι καὶ ὀμβροφόρος”. σφαλερός παράγεται από το έσφαλμαι που σημαίνει “κάνω να πέσει, καταρρίπτω – καταβάλλω στην πάλη” καιομβροφόρος σημαίνει “ο φέρων την θύελλα την βροχή” και παράγεται από το ομβρέω-ώ που σημαίνειβρέχω ραγδαία – δυνατά.!
Άρα συσχέτιζαν τον αιθέρα και με την βροχή..
Ολυμπιόδωρος(TLG): Phil., In Aristotelis meteora commentaria (4019: 003) “Olympiodori in Aristotelis meteora commentaria”, Ed. Stüve, G. Berlin: Reimer, 1900; Commentaria in Aristotelem Graeca 12.2. Page 20, line 10n
<Τὸ δὲ μεταξὺ τῆς γῆς καὶ τῶν ἐσχάτων ἄστρων.>
Ἐναργῶς ἐντεῦθεν δείκνυσι, περὶ τίνων αὐτῷ πρόκειται ζητῆσαι.
<Ἡμῖν μὲν οὖν εἴρηται πρότερον περὶ τοῦ πρώτου
στοιχείου.>
Τουτέστι ἐν τῇ Περὶ οὐρανοῦ· ἐκεῖ γὰρ ἐζήτησε περὶ τοῦ πέμπτου σώματος καὶ ἔδειξε, τίς ἡ οὐσία καὶ ὅτι ἐκ τούτου πάντα τὰ οὐράνια σύγκειται. καὶ ταύτην τὴν δόξαν οὐ μόνον ἡμεῖς τυγχάνομεν ἔχοντες, ὅτι ἔκ τινος σώματος συνίσταται τὰ οὐράνια, [οὐχ ἡμεῖς μόνον εἰρήκαμεν,] ἀλλὰ καὶ οἱ παλαιοὶ πάντες τοῦτο σχεδὸν ἐνενόησαν. καὶ τοῦτο δῆλον, ἐπειδὴ τὸν οὐρανὸν οὐδενὶ ὀνόματι τῶν τεσσάρων στοιχείων προσηγόρευσαν, ἀλλ’ αἰθέρα αὐτὸν ἐκάλεσαν. δῆλον οὖν ἐκ τοῦ ὀνόματος, ὅτι ἐξ ἄλλου σώματος γεγόνασι τὰ οὐράνια σώματα, ἐκ δὲ τῆς ἐτυμολογίας τοῦ ὀνόματος ἀίδια αὐτὰ εἰρήκασιν· αἰθέρα γὰρ αὐτὸν ἐκάλεσαν παρὰ τὸ ἀεὶ θεῖν. ἀεὶ γὰρ κινοῦνται τὰ οὐράνια καὶ κατὰ ῥυθμόν. Ἀναξαγόρας δὲ ἐχρήσατο μὲν τούτῳ τῷ ὀνόματι, πλὴν οὐ καλῶς ἐτυμολογίᾳ. αἰθέρα γὰρ αὐτὸν ἔφησε καλεῖσθαι παρὰ τὸ αἴθειν καὶ καίειν· οὕτω γὰρ αἴθοπα οἶνον τὸν μέλανα καὶ καυστικὸν λέγομεν. οὐκ ἀποδεκτέον οὖν τὴν τούτου ἐτυμολογίαν. εἰ οὖν καὶ οἱ παλαιοὶ ἐδόξασαν ἐξ ἄλλου εἶναι σώματος καὶ πρὸ Ἀριστοτέλους, οὐ δεῖ σεμνύνεσθαι ἐφ’ οἷς τις ἐξευρίσκει…
Εδώ ο Ολυμπιόδωρος μας λέει ότι και οι παλαιοί Έλληνες είχαν καταλάβει ότι τα άστρα και οι πλανήτες είναι φτιαγμένοι από διαφορετικό υλικό σε σχέση με τα τέσσερα γνωστά στοιχεία (δηλαδή από αιθέρα). Και επίσης μας λέει ότι το στοιχείο αυτό το ονόμασαν αιθέρα από το ἀεὶ θεῖν διότι τα ουράνια σώματα κινούνται συνεχώς και ρυθμικά..
Ο Φιλόλαος αναφέρει, ότι τα σώματα στην σφαίρα είναι πέντε: πυρ, ύδωρ, γη και αήρ και ότι ο Ολκός της σφαίρας αιθήρ το πέμπτον.. (Ολκός= ελκτικός, αυτός που έλκει, που συγκρατεί). Ολκός της σφαίρας νομίζουμε, ότι εννοεί ο Φιλόλαος αυτό που κινεί την γήϊνη σφαίρα και τα ουράνια σώματα και επομένως αυτός ο αιθήρ, ή Μονάς (η Μονάς – Μονάδα έτσι ονόμαζαν τον αιθέρα οι Πυθαγόριοι) είναι εκείνο που προκαλεί την εκδήλωση της κινήσεως.
Ορφικός Ύμνος, Περί Πρωτογόνου, Πηγή TLG, Diomedes:
<Πρωτογόνου>, θυμίαμα σμύρναν.
Πρωτόγονον καλέω διφυῆ, μέγαν, αἰθερόπλαγκτον, ὠιογενῆ, χρυσέαισιν ἀγαλλόμενον πτερύγεσσι, ταυροβόαν, γένεσιν μακάρων θνητῶν τ’ ἀνθρώπων, σπέρμα πολύμνηστον, πολυόργιον, Ἠρικεπαῖον,
Μετάφραση: Τον Πρωτόγονον προσκαλώ, τον δίμορφον, τον μέγαν που πλανάται εις τον αιθέρα – που εγεννήθη από το αυγό και χαίρεται με τα χρυσά φτερά..
Βλέπουμε εδώ την πίστη των Ορφικών ότι ο πρωτόγονος (ο πρώτος άνθρωπος) ότι γεννήθηκε από ένα αυγό (αλληγορία) ότι πλανάται μέσα στον αιθέρα! Άρα ο αιθέρας προηγείται της δημιουργίας της γέννησης!
Ορφικός Ύμνος Περί Αιθέρος, Πηγή TLG, Diomedes:
<Αἰθέρος>, θυμίαμα κρόκον.
Αρχαίο Κείμενο:
Ὦ Διὸς ὑψιμέλαθρον ἔχων κράτος αἰὲν ἀτειρές, ἄστρων ἠελίου τε σεληναίης τε μέρισμα, πανδαμάτωρ, πυρίπνου, πᾶσι ζωοῖσιν ἔναυσμα, ὑψιφανὴς Αἰθήρ, κόσμου στοιχεῖον ἄριστον, ἀγλαὸν ὦ βλάστημα,σελασφόρον, ἀστεροφεγγές, κικλήσκων λίτομαί σε κεκραμένον εὔδιον εἶναι.
Μετάφραση: Ω εσύ που έχεις το υψηλόν κράτος του Διός, που είσαι πάντοτε ακατανίκητος, και έχεις μέρος των άστρων, του Ηλίου και της Σελήνης, που δαμάζεις τα πάντα και φυσάς φωτιά και είσαι οσπινθήρας της ζωής εις όλα τα ζωντανά πλάσματα, ο Αιθέρας που φαίνεσαι από ψηλά, και είσαι το άριστον (το πρώτο) στοιχείο του κόσμου, ω λαμπρό βλαστάρι, που φέρεις το φως και φέγγεις με τα άστρα, εσέ προσκαλώ και σε παρακαλώ να είσαι ήπιος και γαλήνιος με εμάς.
Ο Ξενοφάνης (570 – 475 π.Χ.)[22] διατύπωσε τη θεωρία ότι η Γη περιβάλλεται από τον Αιθέρα ο οποίος εκτείνεται στο άπειρο!
Και ερωτώ ποιο από αυτά θα το λέγατε στον Ράιχ και θα διαφωνούσε; Όπως βλέπετε οι Ορφικοί στον έκτο ύμνο τους προς Αιθέρα, αναφέρουν τον Αιθέρα ως προϋπάρχοντα της γένεσης, ως το πρώτοστοιχείο και ως μήτρα γενεσιουργό των πάντων. Επίσης μας λένε ότι φωταυγεί και ότι μας φέρει το φως (το φως μεταφέρεται λόγω της ταλάντωσης των σωματιδίων του Αιθέρα..)
http://www.iokh.gr/2014/09/BIL-XEL-RAIX.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου