ΕΛΛΑΔΑ: Η ΧΩΡΑ ΟΠΟΥ Ο ΝΟΜΟΣ, ΕΙΝΑΙ «ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ»

Δῆμος, στά Ἀρχαῖα Ἑλληνικά,σημαίνει μία ὁμάδα πολιτῶν ἀπό ἕναν συγκεκριμένο τόπο, μέ συγκεκριμένη σύνθεση καί ἁρμοδιότητες, πού ὅλοι ἐκπροσωποῦν τόν ἐαυτό τους ὡς πολίτες καί συναποφασίζουν γιά τά κοινά, ὡς ἕνα σῶμα. Ἀντίστοιχα ὑπάρχει καί μία λέξη πού συγγενεύει πολύ μέ τόν Δῆμο, μέ τελείως διαφορετική ὅμως ἔννοια... Εἶναι ἡ λέξη Δεῖμος, ὁ δίδυμος ἀδερφός τοῦ φόβου, ὁ φοβερός καί τρομερός Τιτάνας... Δημοκρατία εἶναι τό πολίτευμα κατά τό ὁποῖο ὁ Δῆμος συναποφασίζει μέ ἀπόφαση τῆς πλειοψηφίας, γιά τά τεκταινόμενα στόν Δῆμο... Προϋπόθεση γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ συστήματος αὐτοῦ, εἶναι ἡ Ἀγωγή ὡς Ἀξίων καί Δικαίων, τῶν Πολιτῶν, μέσω τῆς Παιδεῖας καί τῆς παραδειγματικῆς διδαχῆς τῆς Ἀρετῆς. Ἐάν σέ μία Δημοκρατία, ἡ πλειοψηφία εἶναι ἄτομα φαῦλα, φαῦλες θά εἶναι καί οἱ ἀποφάσεις τους... Τρανό παράδειγμα τῆς ἀποτυχημένης ἐφαρμογῆς τοῦ Δημοκρατικοῦ Πολιτεύματος, εἶναι ἡ σημερινή ἄσκηση τῆς Δημοκρατίας, στήν χῶρα πού τήν γέννησε, μέ ἀπόλυτη φαυλότητα, μέ διεφθαρμένους ἐκπροσώπους, ληστοσυμμορίτες, Νεονταβέληδες πού ἐγκατέλειψαν τήν δύσκολη ζωή τοῦ βουνοῦ, γιά νά ἐνδυθοῦν τό ἔνδυμα τοῦ πολιτευτῆ, τοῦ ἐνδεδυμένου τό ἀκριβό κοστούμι, πού καθαίρει τόν βόρβορο τῆς παλιανθρωπιᾶς τους, ἔναντι τῶν ἐπιτηδευμένα ἀφημένων νά ἐνδύονται τά ράκη τῆς ἀξιακῆς πτώχευσης, λοιπῶν, ἀκολουθητῶν ψηφοφόρων τους. Νομοθετοῦν λοιπόν, (σχῆμα ὀξύμωρον!), ἐν ὀνόματι τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ψηφίσματα ΚΑΤΑ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, καί νόμους-σοφίσματα, πού τούς ἀπαλλάσουν ἀπό κάθε εὐθύνη. Νομοθετοῦν μέ ἁπλές ὑπουργικές ἀποφάσεις, ὡς ἐλέω Θεοῦ ἄνακτες, ἐνσπείρουν τόν τρόμο κατά τῆς Δικαιοσύνης, ἀντί τόν σεβασμό της, μέ τό ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΕΝΟ τους ΑΔΙΚΟ, κατά πολιτικῶν τους ἀντιπάλων ἀλλά καί ὅσων ἐτάχθησαν ἐνόρκως νά ὑπηρετοῦν, ὅταν αὐτοί τολμοῦν νά τούς ἀπαιτήσουν νά λογοδοτήσουν! Καί σπέρνουν τρόμο! Καί σπέρνουν Ἄδικο! Καί ἔχουν μετετρέψει τήν Δημοκρατία, σέ ΔΕΙΜΟ-κρατία! Καί ἐπιτελοῦν ΥΒΡΙΝ! Καί δέν φοβοῦνται τήν ΝΕΜΕΣΙΝ καί τίς φριχτές Ἐρινῦες πού θά τούς ταλανίζουν... Συνένοχοι τρανοί, οἱ Δικαστές... Σύγχρονοι Φαρισσαῖοι, παραδίδουν στήν πυρά, ἕνα νόμιμο κατά τό δικό τους δίκαιο, κόμμα, τόν μόνο δυστυχῶς φορέα πού ἔως σήμερα, τόλμησε κοινοβουλευτικά, νά τούς ὀρθώσει ἀνάστημα, ἄγουρος ἀκόμη περί τά πολιτικά δρώμενα, λιγάκι ἄγαρμπος, εἶναι ἀλήθεια, στόν τρόπο ἀντίδρασής του, ἀλλά ἀκόμα καθαρός... Δέν πρόλαβε νά ἐμβαπτισθεῖ στήν τρυφήν τῆς διαφθορᾶς καί τῆς μέθης τῆς ἐξουσίας... Σήμερα στήν Ἑλλάδα συντελοῦνται μία σειρά ἀπό σοβαρά ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ! Κοινός παρονομαστής ὅλων εἶναι ἡ κατάλυσις τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος, χωρίς ντροπή ἤ ἀναστολές καί ἡ ἐφαρμογή τῶν πρακτικῶν τῶν διώξεων, ὄχι στούς κλέφτες, τούς λωποδύτες, τούς ἅρπαγες καί τούς βιαστές τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀλλά ἀντίθετα σέ ἐκπροσώπους ἑνός πολιτικοῦ φορέα καί μίας συγκεκριμένης ἰδεολογικῆς τοποθέτησης, ὅπως εἶναι οἱ Ἐθνικιστές καί οἱ Πατριῶτες... Ποιά εἶναι, ἀλήθεια, ἡ ἔννοια ἀλλά καί ἡ χρησιμότητα ἑνός κράτους; Ὅταν αὐτό τό κράτος ΔΕΝ ἐπιτελεῖ τόν ρόλο του, ὅταν ΔΕΝ σέβεται τόν ἴδιο τόν καταστατικό χάρτη του, ὁ ὁποῖος τοῦ προσδίδει ὀντότητα, ὅταν ΔΕΝ ὑπηρετεῖ τόν πολίτη του, τόν κυρίαρχο λαό του, ἀπό τόν ὁποῖον ἀντλεῖ καί τήν ἐξουσία του, ὅταν ΔΕΝ παρέχει τίς αὐτονόητες, τίς προβλεπόμενες καί τίς ἀπαραίτητες λειτουργίες γιά τίς ὁποῖες συλλέγει τίς συνεισφορές ὅλων μας, ἀλλά ἀντιθέτως ἐξυπηρετεῖ σκοπιμότητες ὁλίγων, δέχεται ἐντολές ἀπό ἐντολεῖς γιά τούς ὁποῖους δέν ἔχει οὐδεμία δικαιοδοσία νά ἀσκεῖ ἐξουσία, ἔναντι τοῦ λαοῦ καί γενικά ἀσκεῖ ἐξουσία ὑπέρ τρίτων, ξένων καί ἐχθρικῶν προς τά συμφέροντα τοῦ Ἔθνους ἐντολέων, ἔχει χάσει τήν ὑπόστασή του, ἔχει χάσει τήν νομιμοποίησή του ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ οὔτε θεμιτό νά ὑφίσταται μέ αὐτήν τήν μορφή. Πολλῷ δέ μᾶλλον, νά νομοθετεῖ, νά δικάζει καί νά καταδικάζει, καταργώντας ἀκόμη καί αὐτήν τήν ἐπίφαση τῆς εὐνομίας τήν ὁποῖαν ἐπικαλεῖται ὅτι ἐπιφέρει, λειτουργώντας ὡς ἔχει. Ἡ νομιμότητα θά πρέπει νά στηρίζεται στό ἦθος καί στό κοινό περί δικαῖου αἴσθημα, θά πρέπει νά ἐμπεριέχει στοιχεῖα Δικαιοσύνης. Δέν μπορεῖ νά ἐφαρμόζεται ἀλά κάρτ καί κατά τό δοκοῦν. Οἱ δέ Δικασταί, φέρουν ΑΚΕΡΑΙΑΝ τήν ἠθική ἀλλά καί Ποινική εὐθύνη γιά τήν ἐφαρμογή τῶν ἀνωτέρω, διότι εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἔχουν ταχθεῖ νά ὑπηρετοῦν ἀλλά καί νά ἑρμηνεύουν τόν Νόμο... Ἀλλιῶς θά ἀρκοῦσε καταχωροῦνταν σέ ἕναν ὑπολογιστή, οἱ καταγραφές τῶν δικογραφιῶν καί τῶν ὑπερασπίσεων καί μέ βάση ἄκαμπτες καί συγκεκριμένες νομικές ἐφαρμογές θά ἔβγαινε τό ἀποτέλεσμα, χωρίς τήν ἀνάγκη παρέμβασης ἀνθρώπων. Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀνέχονται κάποιοι χαιρέκακα, τήν πολιτική, ξεκάθαρα, δίωξη ἐναντίον τοῦ Ἐθνικοῦ φρονήματος, πού ἐγείρεται, χωρίς νομική ὑπόσταση καί χωρίς προηγούμενο, ὅταν οἱ ὑπόλοιποι ἔχουν τό ἀκαταδίωκτο, μέ σειρά νόμων περί -ἀπαλλαγῆς- εὐθύνης ὑπουργῶν καί βουλευτῶν καί περί προστασίας παρατρεχάμενων καί «κουμπάρων»! Ὅλα αὐτά, παρ' ὅλες τίς ἤδη ἐγνωσμένες, ἀσύλληπτες παρανομίες τῶν λοιπῶν καί ὑποκριτικά ὑπερασπιζομένων τήν Συνταγματικότητα καί τό Πολίτευμα. Παρανομίες, οἱ οποῖες, παρ' ὅλο πού σχεδόν αὐταπόδεικτα προσδίδουν σέ ὅλους αὐτούς τόν χαρακτῆρα τῆς ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ, μέ χιλιάδες καί ἑκατομμύρια θύματα ἐκ τῶν Ἑλλήνων, δέν ἀντιμετωπίζονται μέ τήν ἴδια αὐστηρότητα καί σπουδή. Φέρουν πλέον ἀκεραῖα τήν εὐθύνη γιά τήν μετατροπή τῆς Ἑλλάδας στήν ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ὅπου ὁ Νόμος, εἶναι Ἐκτός Νόμου! Θά ὁλοκληρώσω τήν σκέψη μου μέ τρία Λατινικά ρητά πού καλό θά εἶναι νά τά ἔχουμε ὅλοι στό μυαλό μας: Lex malla, lex nulla = Νόμος κακός ἴσον καθόλου νόμος Salus populi suprema lex = η ευημερία του λαού είναι ο υπέρτατος νόμος Summum jus, summa injuria = υπερβολική δικαιοσύνη, υπέρτατη αδικία. Φρυκτωρός