Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Θυμάστε αυτά τα "παιδιά" - Υπήρξαν συλλήψεις - Βρέθηκαν όπλα και μολότοφ - Υπερασπίστηκε η Κούρντοβικ - Στήριξε η αριστερά και οι δημοσιογράφοι..



και έπεσαν -όπως πάντα- στα μαλακά!!! (Ο ένας υποστήριξε πως είχε όπλα επειδή έχει καταγωγή από την Κρήτη...)
ΔΕΙΤΕ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ ΤΟΤΕ Ο "ΙΟΣ" - ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΖΗΤΑΝΕ ΠΟΓΚΡΟΜ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΩΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ...ΤΣΑΤΣΑΡΑ:

Δικάζονται οι τρεις αντιεξουσιαστές που κατηγορούνται ότι έκλεψαν τις ασπίδες των ΜΑΤ

Η χαμένη τιμή τού πλεξιγκλάς
 


Δυο υποθέσεις με ασπίδες απασχόλησαν τα μέσα ενημέρωσης την περασμένη χρονιά. Η πρώτη συνέβη στις αρχές Οκτωβρίου 2005 και παρέμεινε ανεξιχνίαστη. Ηταν η αφαίρεση της ασπίδας από το άγαλμα του Μεγαλέξανδρου που υψώνεται στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης. Ενα μήνα αργότερα, η ασπίδα βρέθηκε από βατραχανθρώπους κοντά στο μνημείο, ριγμένη στη θάλασσα.

Κανείς δεν έμαθε ποιος -και για ποιο λόγο- διέπραξε αυτή την ενέργεια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι για την υπόθεση αυτή δεν μπορούν να κατηγορηθούν οι τρεις του αντιεξουσιαστικού χώρου που κατηγορούνται για την αφαίρεση κάποιων άλλων ασπίδων, ο Γιώργος Καλαϊτζίδης, ο Παναγιώτης Ασπιώτης και ο Πέτρος Καρασαρίνης. Εκείνοι ήταν ήδη προφυλακισμένοι με βαρύτατες κατηγορίες από τις αρχές του καλοκαιριού του 2005. Αφορμή της δίωξής τους ήταν το γεγονός ότι θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για την κλοπή ασπίδων από άνδρες των ΜΑΤ, το Μάιο του 2005. Υστερα από πολύμηνη φυλάκιση οι τρεις νέοι οδηγούνται την Τετάρτη στο εδώλιο, με ένα κατηγορητήριο ασήκωτο.

Η τιμή των ΜΑΤ

Με τη βοήθεια της Γιάννας Κούρτοβικ, συνηγόρου του Γιώργου Καλαϊτζίδη, καταγράφουμε το ιστορικό αυτής της υπόθεσης, που αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα εφαρμογής της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας για πράξεις που δεν έχουν καμιά σχέση με το υποτιθέμενο αντικείμενό της.

Στις 12/5/05 μια ομάδα 50 ατόμων συγκρούεται με διμοιρία ΜΑΤ στη Χαριλάου Τρικούπη. Είναι η επομένη του επεισοδίου που συνέβη στο Πολυτεχνείο, με τον τραυματισμό πολίτη από ένοπλο συνοδό βουλευτή. Κατά τη συμπλοκή αφαιρούνται 2 ασπίδες και άλλα αστυνομικά υλικά. Μετά το επεισόδιο άγνωστος τηλεφωνεί στο MEGA και δηλώνει ότι η επίθεση έγινε για τον πυροβολισμό στο Πολυτεχνείο και την ευθύνη αναλαμβάνουν οι αναρχικοί.

Ομοια επίθεση γίνεται στις 24/6/05 σε διμοιρία των ΥΜΕΤ που βρισκόταν στην Κάνιγγος. Αφαιρούνται και εκεί μία ασπίδα και άλλα υλικά. Αγνωστος τηλεφωνεί στην «Ελευθεροτυπία» και δηλώνει ότι την ευθύνη αναλαμβάνουν οι«ΜονάδεςΑνατροπήςΤάξης(ΜΑΤ)».

Επειτα από κάθε επίθεση δημοσιεύεται στο Indymedia φωτογραφία νεαρών μασκοφόρων που κρατούν στα χέρια τους τις ασπίδες. Η πρόκληση για την ΕΛ.ΑΣ. ήταν μεγάλη. Επρεπε πάση θυσία να βρεθούν οι υπαίτιοι της γελοιοποίησης των οργάνων της και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Και βέβαια έπρεπε οι υπεύθυνοι να είναι τουλάχιστον τρεις, έτσι ώστε να είναι δυνατόν να εφαρμοστεί εναντίον τους ο τρομονόμος.

Στις 7/7/05 συλλαμβάνεται ο Γιώργος Καλαϊτζίδης, ο οποίος επιβαίνοντας σε Ι.Χ. που οδηγούσε ο Πέτρος Καρασαρίνης απέρριπτε σε κάδους σακούλες σκουπιδιών που μέσα περιείχαν κομμάτια των ασπίδων. Σε έρευνα που ακολουθεί στο σπίτι του, ένα υπόγειο διαμέρισμα, βρίσκονται διάφορα υλικά που είχαν χρησιμοποιηθεί για το κόψιμο των ασπίδων, και επιπλέον, 4 πιστόλια, ένα δίκανο, περίπου 20 σφαίρες, ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο, μάσκες αντιασφυξιογόνες και φωτογραφίες σαν αυτές που είχαν δημοσιευθεί στο Διαδίκτυο.

Η έρευνα επιπλέον αποκαλύπτει δύο θυρίδες τραπεζών (μία στο όνομα του Παν. Ασπιώτη, με πληρεξούσιο τον Γ. Καλαϊτζίδη, και μία στο όνομα του ίδιου του Γ. Καλαϊτζίδη, κενή περιεχομένου). Στην πρώτη θυρίδα βρίσκονται περίπου 100 σφαίρες διάφορων διαμετρημάτων και πάντως όχι κατάλληλες για τα όπλα που βρέθηκαν στο σπίτι του Καλαϊτζίδη.

Η Αστυνομία παραπέμπει τους τρεις στον εισαγγελέα με τις κατηγορίες του εμπρησμού (μολότοφ), της κλοπής, της στάσης, της εγκληματικής οργάνωσης, της απόπειρας σωματικών βλαβών και της απλής οπλοκατοχής.

Ο εισαγγελέας ασκεί ποινική δίωξη για παράβαση του άρθρου 187 παρ. 1 ΠΚ (σύσταση εγκληματικής οργάνωσης), 20 απόπειρες ανθρωποκτονίας (όσοι ήταν οι αστυνομικοί που δέχτηκαν την επίθεση), έκρηξη κατ' εξακολούθηση, κατοχή εκρηκτικών, διακεκριμένη οπλοκατοχή, κλοπή και άλλα αδικήματα.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η «τρομοκρατική οργάνωση» είχε δύο διαφορετικούς τίτλους, «ΜΑΤ» και «Σύνδεσμος Αναρχικών Εξαρχείων», διότι στην κατοχή του Καλαϊτζίδη είχε βρεθεί σφραγίδα με την εγγραφή «Σύνδεσμος Αναρχικών Εξαρχείων πληρωμή εγγυήσεων», την οποία χρησιμοποιούσε σε κουπόνια συγκέντρωσης χρημάτων για πληρωμή εγγυήσεων νεαρών που είχαν συλληφθεί εκείνη την περίοδο.

Το εξοχικό της μητέρας του Καλαϊτζίδη χαρακτηρίζεται στοιχείο της «υποδομής» της οργάνωσης, οι μολότοφ αντιμετωπίζονται ως εκρηκτικοί μηχανισμοί (πάγια θέση της νομολογίας) παρότι για τους αστυνομικούς είναι εμπρηστικοί μηχανισμοί, ενώ και η χρήση των μολότοφ αποτελεί κατά το κατηγορητήριο «απόπειρα ανθρωποκτονίας», προαποφασισμένη μάλιστα σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Η κατηγορία για κατασκευή μολότοφ αφορούσε περίπου 200 μολότοφ, οι οποίες κατά το κατηγορητήριο είχαν κατασκευαστεί για να χρησιμοποιηθούν στις συγκεκριμένες ενέργειες (οι μολότοφ που είχαν πέσει ήταν συνολικά 14). Ο αριθμός των 200 προκύπτει από την καταμέτρηση των μολότοφ που κατά την Ασφάλεια είχαν πέσει σε επεισόδια από το 1998 έως τη μέρα της σύλληψης των τριών.

Η κατηγορία για οπλοκατοχή περιλάμβανε και μια σειρά όπλα τα οποία δεν βρέθηκαν στην κατοχή του Καλαϊτζίδη αλλά αποτελούσαν εγγραφές σε μικρό χειρόγραφο σημείωμα που βρέθηκε στο σπίτι του. Στο «ύποπτο» έντυπο υλικό που κατασχέθηκε περιλαμβανόταν σχολικό τετράδιο με εργασία του Ασπιώτη πάνω στον πόλεμο του Ιράκ όταν ήταν 12 ετών, βίντεο με ταινίες του εμπορικού κινηματογράφου, όλες οι σημειώσεις των κατηγορούμενων κ.λπ.

Ο Καλαϊτζίδης απολογούμενος εξήγησε ότι ως Κρητικός είχε πάντα όπλο, το οποίο εξάλλου αποδείχτηκε ότι δεν είχε χρησιμοποιηθεί σε καμιά εγκληματική ενέργεια. Για τις ασπίδες υποστήριξε ότι βρέθηκαν στα χέρια του για να τις ξεφορτωθεί, αλλά αρνήθηκε ότι συμμετείχε στα επεισόδια κατά τα οποία αφαιρέθηκαν. Οι άλλοι δύο κατηγορούμενοι αρνήθηκαν κάθε συμμετοχή στην υπόθεση.

Πολύμηνη προφυλάκιση

Στο εξάμηνο αποφασίστηκε η συνέχιση της προφυλάκιση των τριών μέχρι το έτος.

Η δικογραφία έμεινε στο στάδιο της ανάκρισης επί 10 μήνες. Εφτασε στο Συμβούλιο για συζήτηση στις 23/5/06. Η αρχική κατηγορία κατέρρευσε. Την 1/6/06 το Συμβούλιο αποφάσισε την απόλυση των δύο κατηγορουμένων και τη συνέχιση της κράτησης του Καλαϊτζίδη μέχρι τις 8/1/07. Το βούλευμα όμως εκδόθηκε στις 26/9/06, 15 μήνες μετά τη σύλληψη των νεαρών.

Σύμφωνα με το βούλευμα, ο Καλαϊτζίδης έπρεπε να μείνει προφυλακισμένος ως επικίνδυνος, μεταξύ άλλων γιατί «κρατούσε αρνητική στάση», αλλά και γιατί «ανελάμβανε την ευθύνη».

Με το βούλευμα οι κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν από την κατηγορία για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και για τις απόπειρες ανθρωποκτονίας και παραπέμφθηκαν ο μεν Καλαϊτζίδης για όλα τα υπόλοιπα, ενώ ο Ασπιώτης για διακεκριμένη οπλοκατοχή και ο Καρασαρίνης για συμμετοχή σε συμμορία και κάποια αλλά πλημμελήματα που δεν έχουν σχέση με την υπόθεση.

Στις αρχές Οκτώβρη υποβλήθηκε νέα αίτηση αποφυλάκισης για τον Καλαϊτζίδη, η οποία απορρίφθηκε αμέσως.

Στις 6/10/06 υποβλήθηκε αίτηση αναίρεσης κατά του βουλεύματος. Ο αντιτρομοκρατικός νόμος (2929/01) ορίζει ότι «η περάτωση της ανάκρισης για τα κακουργήματα του 187 κηρύσσεται από το Συμβούλιο Εφετών, το οποίο αποφαίνεται με αμετάκλητο βούλευμα». Σύμφωνα με τη μέχρι σήμερα νομολογία, εφόσον το βούλευμα αποφαίνεται απαλλακτικά για την κακουργηματική διάταξη του 187 παρ. 1, υπόκειται σε αναίρεση ως προς το υπόλοιπα αδικήματα, και δεν είναι αμετάκλητο.

Με σειρά από αποφάσεις τους, τόσο το Συμβούλιο Εφετών όσο και ο Αρειος Πάγος είχαν κρίνει ότι στην περίπτωση αυτή υπήρχε η δυνατότητα άσκησης ένδικων μέσων. Τελευταίο ήταν το βούλευμα 2257/2005, ενώ με το 402/2004 ο Αρειος Πάγος, κρίνοντας ομοίως ότι το βούλευμα παύει να είναι αμετάκλητο, αναγνώρισε το δικαίωμα άσκησης ένδικων μέσων σε αντίστοιχη περίπτωση όπου η υπόθεση αφορούσε κύκλωμα μαστροπών και σωματεμπόρων.

Σε αντίθεση με όλα αυτά, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου πρότεινε να απορριφθεί η αναίρεση ως απαράδεκτη, με το σκεπτικό ότι το βούλευμα είναι αμετάκλητο εφόσον ασκείται ποινική δίωξη με το 187 παρ. 1, έστω κι αν τελικά η κατηγορία αυτή καταπέσει. Το Συμβούλιο του Αρείου Πάγου έκανε δεκτή την εισαγγελική πρόταση με την υπ' αριθμ.1966/2006 απόφασή του.

Η υπέρμετρη διόγκωση του κατηγορητηρίου και η σκληρή αντιμετώπιση των κατηγορουμένων -και ειδικά του Καλαϊτζίδη- έχει προκαλέσει τη δημιουργία κινήματος συμπαράστασης που ξεπερνά τον πολιτικοϊδεολογικό χώρο στον οποίο ανήκουν. Εχουν συγκεντρωθεί εκατοντάδες υπογραφές, έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες εκδηλώσεις και έχουν φιλοξενηθεί επιστολές των κατηγορουμένων σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες.

Μόλις πριν από λίγες μέρες (6/12/06) προσδιορίστηκε αιφνιδιαστικά η δίκη για τις 20 Δεκεμβρίου. Ο Καλαϊτζίδης βρίσκεται στα Γιάννενα, όπου μεταφέρθηκε στις 15/11 από τον Κορυδαλλό. Ηταν ακόμα ένα σημάδι της «ειδικής» μεταχείρισης που του επιφύλασσαν οι διωκτικοί μηχανισμοί μετά τα παράπονα που εξέφρασε στον αρχιφύλακα της πτέρυγας για τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης, αλλά και τις δημόσιες δηλώσεις του σε εφημερίδες για το θάνατο των 4 κρατουμένων που κάηκαν ζωντανοί στο κελί τους. Η μεταγωγή του κατηγορουμένου θα γίνει μέσα στο Σαββατοκύριακο. Ο χρόνος προετοιμασίας που του απομένει για να αντιμετωπίσει 3 κακουργήματα και αρκετά πλημμελήματα είναι μόλις 2 μέρες.

 

(Ελευθεροτυπία, 16/12/2006)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου