Την μετονομασία της πλατείας Θησείου αποφάσισε ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης. |
 Ο Θησέας φονεύει τον Μινώταυρο σε αμφορέα. |
 Η Γαλλίδα ελληνίστρια Ζακλίν ντε Ρομιγί (1913-2010). |
Η αντικατάσταση της ονομασίας μιας κεντρικής και ιστορικής πλατείας των Αθηνών αφιερωμένης στην μνήμη του Θησέως, ενός μυθικού Αθηναίου ήρωος έμπλεου αρετών, ηρωισμού, και ανωτέρου πνεύματος, ενός Αθηναίου ημιθέου του οποίου όλη η ζωή ηναλώθη προς το κοινόν καλόν, ενός Αθηναίου μυθικού προσώπου το όνομα του οποίου είναι συνυφασμένο, ταυτισμένο και συζεί με το όνομα της πόλεως των Αθηνών, με το όνομα της διαφωτισθείσης με την Ελληνικήν γραμματείαν (μεταξύ άλλων και του πνεύματος του Θησέως) αξιολόγου, πλην όμως αγνώστου εις πολλούς, Γαλλίδος - εβραϊκής καταγωγής - Ζακλίν ντε Ρομιγί, επειδή ηνάλωσε μέγα μέρος της ζωής της εις την μελέτην και την διδασκαλίαν της αρχαίας Ελληνικής παιδείας, είναι αναιτιολόγητος, ακατανόητος, ακαλαίσθητος, ανιστόρητος, αντι-αθηναϊκή και χρήζει όθεν αμέσου απορρίψεως.
Αναιτιολόγητος αφού ουδεμία αιτιολογική έκθεση είδεν το φως της δημοσιότητος. Η σιωπή, σε ένα θέμα που αφορά αυτήν τούτην την ιστορίαν των Αθηνών και όθεν αφορά όλους τους Αθηναίους και κατ’ επέκτασιν όλους τους Έλληνες, εάν δεν αποδεικνύει, οπωσδήποτε αποτελεί ένδειξιν της λήψεως της αποφάσεως άνευ τεκμηριώσεως, και επομένως καθιστά αυτήν άκυρον. Εξ άλλου και οι υποστηρικτές της αποφάσεως αυτής δημοσιογράφοι, όπως π.χ. ο Τάκης Θεοδωρόπουλος ο οποίος έγραψε στην «Καθημερινή» (6/9/2013) το υποστηρικτικό της αποφάσεως άρθρο και στο οποίον, υμνολογεί την Ρομιγί, και τους Ευρωπαίους, υποβαθμίζει όλους τους μεγάλους Έλληνες που προσέφεραν το ίδιο και μεγαλύτερο έργο από αυτό της Ρομιγί και διαγράφει πλήρως τον Θησέα τον οποίον ουδόλως αναφέρει, δεν ασχολούνται να απαντήσουν στο διατί αυτή η αλλαγή, δηλαδή το μείζον αυτό θέμα αντιμετωπίζεται ως η πλατεία αυτή να στερείται ονόματος. Αυτή η προσέγγιση τείνει να απορρίπτει κάθε λογικήν διαδικασίαν στην λήψη των αποφάσεων από τα δημόσια πρόσωπα, καθιστώντας αυτά αυταρχικά, εν μέσω της κατά τα άλλα πολυδιαφημισμένης δημοκρατίας.
Ακατανόητος διότι η Ρομιγί δεν έζησεν στην Αθήνα, όπως ο Θησεύς, δεν ησχολήθη με το κοινόν των Αθηναίων καλόν όπως ο Θησεύς, δεν εμπνέει ότι ο Θησεύς, δεν συνέδεσε το όνομά της με αυτό των Αθηνών όπως ο Θησεύς, δεν έχει το όνομά της, ούτε την φήμην, ούτε την διαχρονικότητα, ούτε την ποιότητα, ούτε την μεγιστότητα αυτής του Θησέως. Προς τι λοιπόν η αντικατάστασις του μείζονος με το έλασσον;
Ακαλαίσθητος διότι η πόλις των Αθηνών δεν χρειάζεται την μνημόνευσιν ρήσεων της αξιόλογης Εβραιογαλλίδος και μάλιστα γραμμένες και στην Ελληνικήν και την Γαλλικήν γλώσσαν (πόσοι γνωρίζουν σήμερον, Έλληνες και αλλοδαποί, γαλλικά;), αλλά χρειάζεται τα αγάλματα και τις ρήσεις εκείνων που αφύπνισαν την οικουμένην, εκείνων που εδίδαξαν την ανθρωπότητα τις αξίες της ζωής, εκείνων που εδημιούργησαν την Ελληνικήν γλώσσαν η οποία είναι η τροφός γλώσσα όλων των γλωσσών σε ότι αφορά λήμματα (έννοιες) απτόμενα του Λόγου, εκείνων οι οποίοι αφύπνισαν την ανθρωπότητα, της Ρομιγί συμπεριλαμβανομένης, όπως ο Θησεύς.
Ανιστόρητος διότι η πλατεία Θησέως έχει και ιστορίαν. Έχουν βιωθεί εκεί γεγονότα τα οποία έχουν στιγματίσει την Ελληνική ιστορία.
Αντι-αθηναϊκή διότι γκρεμίζουμε τον θεμελιωτήν της πόλεως των Αθηνών.
Όθεν η απόφασις του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων έχει προκαλέσει διάφορους λογισμούς (από απορίαν μέχρι και οργήν) στους δημότες του Δήμου, αλλά και στους απανταχού Έλληνες, πλην ασφαλώς των σφουγγοκωλάριων, και πρέπει να ακυρωθεί. Ασφαλώς δια να ακυρωθεί απαιτούνται τα κατάλληλα προσόντα των αρχόντων, του Δημάρχου Αθηναίων προεξάρχοντος. Άλλως ως μόνη αιτιολογία αλλαγής της μετονομασίας της του Θησέως πλατείας σε πλατεία Ρομιγί θα απομείνει:
- η πρόθεσις του κ. Δημάρχου αφαιρέσεως του συνυφασμένου με την πόλιν των Αθηνών ονόματος του Θησέως,
- η απεμπόλησις της ιστορίας της πλατείας και
- η διασπάθισις του των δημοτών χρήματος που αντί να οδεύσει, ως πρώτη προτεραιότητα προς καθαρισμόν της πανθολογουμένως βρώμικης πόλεως των Αθηνών, χρησιμοποιείται προς ικανοποίησιν κάθε είδους σχέσεων.
Ειρήσθω εν παρόδω ότι το έργον της περί ου ο λόγος εκλιπούσηςετιμήθη δεόντως καθ’ ότι:
- απέκτησε την Ελληνικήν ιθαγένειαν το 1995,
- έγινε πρέσβειρα του Ελληνισμού το 2000,
- της απενεμήθη το Βραβείον Ωνάση το 1995,
- ετιμήθη από το Ελληνικόν Κοινοβούλιον το 2008, και
- εξελέγη αντεπιστέλλων μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Οι τιμητικές αυτές διακρίσεις είναι αρκετές και καλύπτουν πλήρως την προς την χώραν μας προσφοράν της. Δεν τολμώ να συνηγορήσω δια την ανέγερσιν προτομής της κάπου στην Αθήνα εφ’ όσον λείπουν από την πόλιν προτομαί Ελλήνων γιγάντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου