ΜΕΓΑΛΗ ΒΟΙΩΤΟΙ (ΠΙΝΔΑΡΟΣ)

Ο Πίνδαρος (522 π.Χ. - 443 π.Χ.) υπήρξε λυρικός ποιητής της Αρχαίας Ελλάδας.

Ζούσε με τη συγγραφή υμνητικών ωδών για διάφορες αξιοσημείωτες προσωπικότητες και αυτός είναι πιθανώς ο λόγος για τον οποίο ο Αλέξανδρος δεν κατεδάφισε το σπίτι του στις Θήβες σε αναγνώριση των εγκωμίων που συνέθεσε για τον Αλέξανδρο Α΄ της Μακεδονίας.Γεννήθηκε το 522 π.Χ. στις Κυνός Κεφαλές, χωριό της Θήβας. Ήταν γιος του Δαίφαντου και της Κλεοδίκης. Τα έθιμα και οι παραδόσεις της οικογένειάς του άφησαν το αποτύπωμά τους στην ποίησή του και φυσικά παίζουν σημαντικό ρόλο στην αποτίμηση των σχέσεων του ποιητή με τους συγχρόνους του. Η φυλή των Αιγιδών βαθιά ριζωμένη γενεαλογικά στον μύθου του Αιγέα, ανήκε στο Κάδμειο στοιχείο της πόλης των Θηβών, δηλαδή στην πρεσβύτερη ευγενική τάξη της πόλης που αναζητούσε την προγονική της κληρονομιά στις ημέρες του ιδρυτή των Θηβών Κάδμου.

Ο Πίνδαρος έγραψε χορικές ωδές αρκετών τύπων. Σύμφωνα με τους βιογράφους της ύστερης αρχαιότητας αυτές οι ωδές ταξινομήθηκαν από τους λόγιους της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας σε είδη:

• Ύμνοι,
• Παιάνες, 
• Διθύραμβοι, 
• Προσόδια
• Παρθένια, 
• Υπορχήματα 
• Εγκώμια, 
• Θρήνοι, 
• Επινίκια,

Από αυτό το εκτενές corpus μόνον οι επινίκιες ωδές έχουν διασωθεί πλήρεις. Οι υπόλοιπες είναι γνωστές μόνον από παραπομπές άλλων συγγραφέων ή σπαράγματα παπύρων που ανακαλύφθηκαν στην Αίγυπτο.

• Ολυμπιόνικοι
• Νεμεόνικοι
• Πυθιόνικοι
• Ισθμιόνικοι